Adobe Photoshop jest rozbudowanym programem, udostępniającym mnóstwo narzędzi, filtrów i opcji. W pełni zasłużył na opinię kultowego. Korzystają z niego najlepsi, najsłynniejsi i najbardziej kreatywni artyści. Jednak nawet oni nierzadko muszą się zastanawiać nad sposobem uzyskania dostępu do potrzebnego im właśnie modułu czy filtra. A przy tym Photoshop jest cały czas rozwijany i każde wydanie przynosi nowe możliwości i nowe funkcje. Aby uzyskiwać profesjonalne efekty, trzeba więc wciąż aktualizować wiedzę i na bieżąco zapoznawać się z nowościami w Photoshopie.

Oto kolejne, zaktualizowane i uzupełnione wydanie oficjalnego podręcznika firmy Adobe, od lat uznawanego za najlepszą pomoc do nauki Photoshopa. Książka składa się z 15 lekcji, w ramach których omówiono zarówno podstawy, jak i zaawansowane techniki edycji obrazów. Zamieszczono tu setki przydatnych wskazówek, instrukcji i wyjaśnień, dzięki którym praca z Photoshopem stanie się efektywniejsza i o wiele bardziej satysfakcjonująca. Pokazano, jak korygować cyfrowe obrazy, w tym usuwać bez śladu niepotrzebne obiekty ze zdjęć. Wyjaśniono zasady pracy na wersjach projektów za pomocą obszarów roboczych. Zaprezentowano zaawansowane funkcje typograficzne. Opisano też techniki automatyzacji zadań i korzystania z Adobe Document Cloud.

Dowiedz się, jak:

• zacząć pracę w Photoshopie i nauczyć się korekcji fotografii
• stosować zasady pracy z warstwami, maskami i kanałami
• płynnie przejść do zaawansowanych technik kompozycji i edycji obrazu
• edytować sekwencje wideo
• wykorzystać w pełni możliwości Camera Raw
• przygotować obraz do publikacji w internecie i zadbać o wierność kolorów

W Adobe wiedzą najwięcej o Photoshopie!

Kolejny numer Er(r)go. Teoria Literatura Kultura poświęcony jest zjawisku maskowania, ukrywania i zwielokrotniania. Maski towarzyszą nam od początku naszej historii, bo pragnienie skrycia się za czymś, co jest obrazem naszego „ja”, będąc jednocześnie czymś bezpiecznie odległym, wydaje się być wpisane w ludzką naturę bez względu na czas i miejsce. Maski starożytnych aktorów, pseudonimy twórców, awatary użytkowników cyberprzestrzeni łączy dwoistość istnienia, która każe zadawać pytania o granicę pomiędzy podmiotem i jego alter ego. Teksty składające się na numer czasopisma analizują, między innymi, rolę jaką w kształtowaniu tożsamości odgrywa ubranie/przebranie/mundur, koncepcję maski w twórczości Brunona Schultza, maskowanie w kontekście kultury popularnej (film, gry video) czy wreszcie koncepcję maski w ujęciu biomedykalizacji. Niewątpliwym atutem zbioru jest wielowymiarowość przedstawionych omówień oraz bogactw i różnorodność perspektyw badawczych.

Publikacja porusza ważne kwestie dotyczące historii sztuki Afryki prezentowanej z perspektywy tradycji i nowoczesności. Autorzy podjęli próbę diagnozy najważniejszych zagadnień powstających na styku tych dwóch perspektyw. a także poruszyli problematykę sztuki i polityki oraz spraw społecznych i tożsamościowych Afryki. Teksty odnoszą się zarówno do przeszłych. jak i współczesnych osiągnięć sztuki Afrykanów - tworzonej na terenie Afryki i poza jej granicami. Czytelnik w toku rozważań ma szansę wkroczyć w szerokie spektrum zagadnień współczesnej afrykanistyki. w tym np. skonfrontować się z tezą. że kierunek przemian kulturowych w Afryce wyznacza proces zatracania sakralnego charakteru współcześnie tworzonych obiektów sztuki na rzecz ich funkcji estetycznych i przejmowania przez sztukę roli narzędzia manifestowania postaw i sygnalizacji współczesnych problemów (sztuka jako sprzeciw społeczny. jako manifestacja tożsamości).

Książka jest pierwszą pozycją, omawiającą sztukę i kulturę tego kraju, przykładając do niej normy europejskie i odcinając się od podejścia etnograficznego, jakie jest stosowane zazwyczaj w odniesieniu do Czarnego Lądu. Zjawiska artystyczne opisywane są na szerokim tle społeczno-historycznym, ukazującym złożoną przeszłość i współczesność kraju. Pozwala to na zaakcentowanie odrębności i specyfiki sztuki południowoafrykańskiej.
Obejmuje okres od momentu wylądowania żeglarzy holenderskich pod wodzą Jana van Riebeecka w 1652 r. na klifowej plaży Przylądka Dobrej Nadziei do chwili obecnej. Znajdziemy w niej opisy sztuki kolonialnej, poprzez wiktoriańską do modernistycznej; od malarstwa realistycznego do abstrakcyjnego i neofiguratywnego, od pionierskich prac czarnych artystów poprzez rodzajowe malarstwo z czarnych gett do zaangażowanej politycznie twórczości lat 80. i 90. oraz przez kręgi awangardy. Zastosowane interpretacje sztuki i kultury artystycznej wykorzystują aparat wypracowany na gruncie rozmaitych metod współczesnej humanistyki, przede wszystkim jednak sztuka tego czasu widziana jest tu w szerszym kontekście zmian historycznych zachodzących Afryce Południowej, a także nieustannych „gier” toczonych w zamkniętym kręgu historii, kultury i władzy w opresyjnych systemach kolonializmu, postkolonializmu i apartheidu. Dzieło sztuki nie jest więc traktowane jako autonomiczna konstrukcja formy artystycznej, lecz jako dynamiczna struktura uwikłana w rozmaite mechanizmy władzy itp.