W książce Teoria zła Simon Baron-Cohen, wybitny psycholog i laureat nagród naukowych, który od dziesiątków lat zajmuje się badaniem autyzmu, przedstawia nową, opartą na wiedzy o mózgu teorię ludzkiego okrucieństwa. Baron-Cohen zagłębia się w neuronaukę i anatomię ludzkiego mózgu, wyjaśniając, jak działa tak zwany mózgowy obwód empatii. Nieprawidłowe funkcjonowanie tego obwodu – dowodzi autor – leży u podstaw braku empatii. Co jednak odróżnia niezwykłe zachowania, takie jak te obserwowane u osób autystycznych, od bezwzględnych czynów psychopaty? Zdaniem Barona-Cohena istotne znaczenie mają nie tylko czynniki biologiczne, ale także społeczne i środowiskowe, między innymi zaniedbywanie przez rodziców, krzywdzenie i doświadczanie głębokiej nieufności. Zaburzenie borderline. Psychopatia. Autyzm i zespół Aspergera. Ludzie cierpiący na te zaburzenia mają pewną wspólną cechę – brak empatii. W niektórych wypadkach bywa on bardzo niebezpieczny (pomyśl o masakrze w Columbine High School), podczas gdy w innych może oznaczać po prostu odmienny sposób interpretowania świata (czego przykładem jest Kim Peek, pierwowzór głównego bohatera filmu Rain Man). Jakie są przyczyny niezdolności do empatii? Co się tak naprawdę dzieje, kiedy tracimy pragnienie rozumienia uczuć innych ludzi i troszczenia się o nie (albo gdy nigdy nie doświadczyliśmy tego pragnienia)? W książce Teoria zła Simon Baron-Cohen, wybitny psycholog i laureat nagród naukowych, który od dziesiątków lat zajmuje się badaniem autyzmu, przedstawia nową, opartą na wiedzy o mózgu teorię ludzkiego okrucieństwa. Baron-Cohen zagłębia się w neuronaukę i anatomię ludzkiego mózgu, wyjaśniając, jak działa tak zwany mózgowy obwód empatii. Nieprawidłowe funkcjonowanie tego obwodu – dowodzi autor – leży u podstaw braku empatii. Co jednak odróżnia niezwykłe zachowania, takie jak te obserwowane u osób autystycznych, od bezwzględnych czynów psychopaty? Zdaniem Barona-Cohena istotne znaczenie mają nie tylko czynniki biologiczne, ale także społeczne i środowiskowe, między innymi zaniedbywanie przez rodziców, krzywdzenie i doświadczanie głębokiej nieufności. Opierając się na własnych badaniach autyzmu i empatii, autor przedstawia krytyczne spojrzenie na naukową teorię współczucia i nawołuje do istotnej zmiany sposobu, w jaki wyjaśniamy ludzkie okrucieństwo, a nawet tego, jak traktujemy ludzi, którzy się go dopuszczają. Simon Baron-Cohen – profesor psychopatologii rozwojowej na wydziałach psychologii eksperymentalnej i psychiatrii Uniwersytetu Cambridge. Dyrektor uniwersyteckiego Centrum Badań Autyzmu oraz wykładowca Trinity College i British Academy. Laureat prestiżowych nagród, takich jak Medal Spearmana, Nagroda im. May Davison za wybitne osiągnięcia w dziedzinie psychologii klinicznej oraz Nagroda Prezesa Brytyjskiego Towarzystwa Psychologicznego. Amerykańskie Towarzystwo Psychologiczne uhonorowało go Nagrodą im. McAndlessa. Autor książek The Essential Difference i Mindblindness. Mieszka w Cambridge w Anglii. "Ta książka nie jest dla wrażliwców. Nie sposób pisać o okrucieństwie lekko i pogodnie, jeśli więc szukasz przyjemnej lektury, lepiej odłóż tę książkę. Próbuję w niej przedefiniować „zło” w kategoriach empatii i odpowiedzieć na pytanie, dlaczego niektórzy ludzie mają mniej lub więcej empatii niż inni oraz co się dzieje, kiedy tracimy empatię. Jakkolwiek rozważania te mogą się wydawać niepokojące, a nawet szokujące, natura empatii pozostaje (przynajmniej dla mnie) nieskończenie fascynująca, a badanie tego zjawiska jest niezwykle pasjonujące (dziwne słowo, zważywszy na okoliczności)." - Simon Baron-Cohen we wstępie do swojej książki "Teoria zła. O empatii i genezie okrucieństwa"!!! Opinie o książce: Teoriia zła Simon Baron-Cohen łączy talent twórczy z dowodami empirycznymi i logicznym rozumowaniem, aby wykazać, że istotą zła jest brak empatii. Przedstawia interpretację, która może ożywić starą dyskusję i daje nadzieję na powstanie nowych, lepszych rozwiązań. – Matt Ridley, autor książki The Rational Optimist Przekonująca i skłaniająca do refleksji koncepcja empatii jako najcenniejszego z naszych zasobów społecznych. Brak empatii czai się w najmroczniejszych zaułkach naszej historii, a Simon Baron-Cohen nie wzdraga się na ich widok, lecz odważnie im się przygląda w jaskrawym świetle nauki. – Uta Frith, profesor rozwoju poznawczego, University College London Potworne zbrodnie zwykle obezwładniają umysł, pozostawiając tylko pragnienie wymierzenia kary. Simon Baron-Cohen pozwala nam pokonać te ograniczenia ludzkiego umysłu. W swojej książce proponuje nowy sposób myślenia o złych ludziach i empatii, kładąc naukowe podwaliny pod przyszłe, bardziej optymistyczne rozumienie mrocznej strony człowieczeństwa. – Michael Gazzaniga, profesor psychologii, Uniwersytet Kalifornijski w Santa Barbara, autor książek Istota człowieczeństwa i Kto tu rządzi? Ja czy mój mózg? Triumfalnie przenosząc okrucieństwo do królestwa nauki, ta pionierska podróż w głąb natury ludzkiej nareszcie wybawia nas od „złego”. – Helena Cronin, dyrektor Centrum Filozofii Nauk Przyrodniczych i Społecznych, London School of Economics Autor Teorii zła zabiera nas w fascynującą podróż, aby pokazać nam potęgę empatii w ludzkim życiu. Profesor Baron-Cohen po mistrzowsku opisuje i wnikliwie analizuje katastrofalne skutki „zerowego poziomu empatii”. Jego książka pokazuje, w jaki sposób poprzez nieoczekiwany i niepokojący brak empatii ujawnia się jej doniosła rola w życiu społecznym naszego gatunku. – Marco Iacoboni, profesor Uniwersytetu Kalifornijskiego w Los Angeles, autor książki Mirroring People: The Science of Empathy and How We Connect with Others Simon Baron-Cohen po raz kolejny wykazuje się umiejętnością wykorzystywania nauki w rozważaniach o trudnych, kontrowersyjnych problemach. Przekonując, że kiedy opisujemy akty okrucieństwa jako po prostu złe, tak naprawdę niczego nie wyjaśniamy, autor przedstawia prostą, lecz wiarygodną hipotezę, że przyczyną takich postępków może być określony stan psychiczny – brak empatii. Na poparcie swojej teorii przytacza wyniki licznych badań, prowadzonych na gruncie psychologii, psychiatrii, neuronauki i genetyki. Czytelnicy, którzy muszą się zmagać ze skutkami okrucieństwa, mogą się nie zgodzić z koncepcją Barona-Cohena, ale jego śmiałość i oryginalność z pewnością będą dla nich inspiracją i źródłem cennej wiedzy. – Paul Harris, profesor Harvard Graduate School of Education Co sprawia, że ktoś jest zły? Co mózg ma z tym wspólnego? Baron-Cohen mierzy się z najbardziej palącymi i kontrowersyjnymi pytaniami neuronauki społecznej. Ta znakomita książka – niepokojąca, a jednocześnie pełna współczucia – przedstawia nową teorię zła, wyjaśniając jego podstawy mózgowe i sposób, w jaki powstaje. Baron-Cohen całkowicie zmienia nasze rozumienie okrucieństwa innych ludzi, a czyniąc to, zmusza nas do uważnego przyjrzenia się samym sobie. Lektura tej książki zachęca nas do rozszerzenia własnego kręgu empatii, nakłaniając do rozwoju i zrozumienia, nawet jeśli nie potrafimy wybaczyć. – Andrew N. Meltzoff, dyrektor Instytutu Uczenia się i Nauk o Mózgu na Uniwersytecie Waszyngtońskim, współautor książki Naukowiec w kołysce. Czego o umyśle uczą nas małe dzieci

Czy bezpłodni mężczyźni są mniej sprawni seksualnie? Czy stanie na głowie może pomóc zajść w ciążę? Czy przyczyną niepłodności są „blokady psychiczne”? Czy adopcja dziecka ma uzdrawiający wpływ na parę? Barbara Dolińska w swojej książce mierzy się również z takimi mitami na temat bezdzietności, które z pewnością nie ułatwiają życia ludziom starającym się o dziecko. Autorka pokazuje przy tym społeczne spostrzeganie bezdzietności, która okazuje się mocno uwikłana w realia zarówno kulturowe oraz religijne, jak i ekonomiczne. Śledząc doniesienia medialne na temat bezdzietności, można odnieść wrażenie, że istnieją tylko dwa niezależne od siebie i wzajemnie się wykluczające sposoby jej doświadczania. Jeden z nich polega na bezdzietności z wyboru, utożsamianej z postawą wykluczającą posiadanie dzieci, traktowanych jako zbędny balast i przeszkoda w korzystaniu z przyjemności życia. Drugi - na desperackiej walce o dziecko, którego mimo usiłowań nie można mieć. Tym samym bezdzietność jest utożsamiana albo ze strategią życiową DINK (double income no kids), albo ze stosowaniem procedury pozaustrojowej po tym, jak inne metody leczenia okazały się nieskuteczne. Jednakże obie te sytuacje ilustrują skrajności w doświadczaniu braku potomstwa – stanowią dwa krańce kontinuum bezdzietności. Książka dr Barbary Dolińskiej pt. „Bezdzietność. Perspektywa społeczno-kulturowa” jest pracą wyjątkową. Przedstawia ona bowiem problem bezdzietności nie tylko w sposób całościowy, rzetelny, ale również, o co wcale nie jest łatwo, bardzo interesujący. Prof. Alicja Kuczyńska Barbara Dolińska - jest adiunktem w Zakładzie Psychologii Klinicznej i Zdrowia na Uniwersytecie Wrocławskim. Jest doktorem nauk medycznych z dziedziny medycyny i psychologii klinicznej. Jej zainteresowania naukowe obejmują psychopatologię, konsekwencje przeżywania kataklizmów i katastrof w wymiarze społecznym i personalnym, pozafarmakologiczne wyznaczniki skuteczności leczenia oraz psychologię prokreacji, ze szczególnym uwzględnieniem bezdzietności i jej percepcji społecznej. Autorka książki „Placebo. Dlaczego działa coś, co nie działa?” (2011).

Gdy kończyliśmy pracę nad tym poradnikiem, cztery nasze artykuły znajdowały się w recenzji (w zachodnich czasopismach: psychologicznych, medycznych, marketingowych), cztery kolejne pisaliśmy, przygotowywaliśmy trzy granty, prowadziliśmy międzynarodowe badania stanowiące podstawę kilku następnych prac, a kilka szkiców opartych na już policzonych danych czekało na dokończenie. Kiedy zaczynaliśmy przygodę z pisaniem, takie tempo było nie do wyobrażenia, gdyż przygotowanie nawet polskiego tekstu wymagało co najmniej 12 miesięcy. Napisaliśmy więc poradnik, który kiedyś, na początku naszej drogi, sami chcielibyśmy przeczytać. I podpowiadamy w nim, jak zacząć swoją przygodę z pisaniem. Ufamy, że dzięki niemu droga od „kiedyś” do „dzisiaj” nie zajmie Czytelnikowi tyle czasu, co nam: kilkanaście czy kilkadziesiąt lat. Praca dyplomowa powinna być zrozumiała nie tylko dla autora, lecz także – i przede wszystkim – dla czytelnika. Wojciech Kulesza i Dariusz Doliński piszą, w jaki sposób pracować nad pisaniem pracy dyplomowej, aby to osiągnąć. Jak powiadają: „Łatwo jest pisać trudno. Trudno jest pisać łatwo”. I pokazują, jak pisać tekst łatwy dla czytelnika. - Bogdan Wojciszke Wiele razy myślałem o tym, że łatwiej jest samemu napisać pracę naukową niż poradzić komuś, jak on taką pracę powinien napisać. Wojciech Kulesza i Dariusz Doliński – bez żadnej łopatologii – mądrze , cierpliwie i dowcipnie podsuwają przyszłym autorom prac magisterskich świetne pomysły. Jeśli studenci (co wcale nie jest pewne) przeczytają ten poradnik, to bez wątpienia napiszą bardzo porządne prace magisterskie. Czytajcie więc, bo warto! - Wiesław Łukaszewski

Wchodzisz do sklepu, żeby kupić chleb, makaron i owoce. Po chwili wychodzisz, a w siatce z zakupami, poza tym, co pierwotnie zamierzałeś kupić, masz jeszcze paczkę chipsów, dwie gazety i los na loterię. Czy zastanawiałeś się kiedyś, dlaczego zdecydowałeś się na zakup tych rzeczy? Któregoś dnia do twoich drzwi puka mężczyzna oferujący nowy rodzaj łącza internetowego. W zasadzie jesteś zadowolony z jakości usług oferowanych przez twojego obecnego dostawcę, ale po kilku minutach rozmowy postanawiasz przyjąć nową ofertę. Zamykasz drzwi i dopiero wtedy zadajesz sobie pytanie: DLACZEGO? Czy te przykłady brzmią znajomo? A może chciałbyś raczej wywierać wpływ na innych ludzi niż im ulegać? Jeżeli tak, to bez wątpienia zainteresuje cię książka napisana przez dwóch psychologów społecznych, którzy badają najczęściej stosowane techniki wpływu społecznego. Dariusz Doliński i Tomasz Grzyb analizują skuteczność tych technik, a kiedy je opisują, za każdym razem odpowiadają na trzy pytania: (1) Jaka idea przyświeca danej technice wpływu społecznego? (2) Co na ten temat mówią badania? (3) Jaki mechanizm psychologiczny decyduje o skuteczności danej techniki? Rekomendacje wydawnicze: Ta książka przedstawia aż 100 takich technik, obejmujących prawie wszystkie obszary życia codziennego – nie tylko zakupy, lecz także bliskie relacje oraz nasze zachowania, zarówno w sferze publicznej, jak i prywatnej. Każda z opisywanych technik została naukowo zbadana i udokumentowana, autorzy jednak, zamiast skupiać się na analizie statystycznej, koncentrują się na rzeczywistym wpływie tych technik na nasze życie. O autorach: Dariusz Doliński – profesor psychologii, ceniony psycholog społeczny i renomowany badacz wpływu społecznego. Autor licznych artykułów naukowych publikowanych w czołowych czasopismach psychologicznych oraz 21 książek. Tomasz Grzyb – dr hab. psychologii, profesor Uniwersytetu SWPS, psycholog społeczny, prezes Polskiego Stowarzyszenia Psychologii Społecznej, autor licznych artykułów i książek. Od 2013 roku kształci oficerów NATO i krajów stowarzyszonych w zakresie technik wpływu społecznego. Rekomendacje wydawnicze: Nigdy wcześniej nie widziałem książki opisującej tak wiele technik wpływu społecznego. Autorzy to obecnie największe autorytety w tej dziedzinie, więc jeśli mówią, że te sposoby działają, to możesz im zaufać. A jeśli nadal będziesz mieć jakieś wątpliwości, to przy każdej z technik znajdziesz omówienie badań potwierdzających jej skuteczność. - profesor Christopher J. Carpenter, Western Illinois University Dariusz Doliński i Tomasz Grzyb dokonali nadzwyczaj przejrzystego, a przy tym fascynującego przeglądu wielu (tak, aż 100!) technik wpływu społecznego i dokładnie wyjaśnili działanie każdej z nich. Przytoczyli również przykłady eksperymentów, które dowiodły skuteczności tych technik. Czytelnicy, którzy poszukują intrygującego wprowadzenia do sztuki wywierania wpływu społecznego, na pewno nie będą rozczarowani. - profesor Daniel J. O’Keefe, Northwestern University Dariusz Doliński i Tomasz Grzyb swoją książką wyświadczyli nam wszystkim wielką przysługę. Nie tylko opisali 100 efektywnych technik wpływu społecznego, lecz także zbadali mechanizmy psychologiczne, które sprawiają, że owe techniki działają. Nie ma bardziej użytecznej książki dla kogoś, kto chciałby osiągnąć mistrzostwo w dziedzinie perswazji. - profesor Robert Cialdini, Arizona State University, autor książek „Wywieranie wpływu na ludzi” i „Pre-swazja”

Motywacja bez mitów, bez tanich sztuczek, bez kokieterii i zwodzenia myśli na manowce – tak można by rozwinąć tytuł tej książki, napisanej z szacunkiem dla tych, którzy po nią sięgną. Autor zajmował się motywacją przez lata, przeczytał chyba wszystko, co na jej temat opublikowano, prowadził również własne badania i obserwacje. W poszczególnych rozdziałach dzieli się swoją wiedzą w sposób czytelny nawet dla osób, które nie mają psychologicznego wykształcenia. Każdy rozdział zaś kończy się zestawem pożytecznych wskazówek, które można od razu zastosować, by w praktyce wykorzystać zdobytą właśnie wiedzę. Owe wskazówki mogą się okazać szczególnie cenne dla tych, którzy starają się motywować innych ludzi – swoich pracowników, uczniów, a także swoje dzieci. Na co dzień chyba wszyscy jesteśmy poganiani, napominani, kontrolowani, dyscyplinowani i oceniani – w ten sposób się nas „motywuje”. Skąd jednak czerpać motywację i siły do osiągania wyznaczonych celów, skoro ludzkie zasoby jakoś nie chcą być niewyczerpane? Wielkie firmy poświęcają spore fundusze na warsztaty motywacyjne dla swoich menedżerów. W księgarniach pełno jest poradników, które podpowiadają, jak motywować siebie i innych. Szkoły próbują wykrzesać drobiny motywacji z dzieciaków, które na samym początku opowiadają o tym, czego się w nich nauczyły, a z biegiem czasu i kolejnych klas zaczynają mówić jedynie o tym, co dostały (ocenę, uwagę i tym podobne). Lektura tej książki sprzyja myśleniu, że może być inaczej, że nie trzeba koniecznie używać kija czy marchewki, że można w człowieku – małym i dużym – znaleźć to, co w nim dobre i piękne, wspierać jego naturalną ciekawość i skłonność do podejmowania wysiłku, by nieustannie poznawać, tworzyć, zmieniać świat. To fajna rzecz – książka nie jest ściśle naukowa, ale na nauce oparta. Nie jest także poradnikiem, lecz skłania do refleksji, a co więcej – daje sensowne narzędzia w postaci pytań na koniec każdego rozdziału. I choć nie skupia się na poradach praktycznych, dotyka jednak prawdziwie praktycznych problemów (takich, z jakimi zmagają się na przykład rodzice czy nauczyciele). W moim odczuciu można ją potraktować jako swoistą wycieczkę po problemach związanych z motywacją. Na dodatek wycieczkę z doskonałym przewodnikiem, który z jednej strony, jako naukowiec, zgłębił zagadnienie motywacji w swojej pracy badawczej, z drugiej zaś potrafi o niej mówić jako człowiek, opierając się na codziennych obserwacjach i życiowym doświadczeniu. - Tomasz Grzyb To świetna książka, i to pod wieloma względami. Jest bardzo merytoryczna, pełna odniesień do wyników różnych badań, a jednocześnie bardzo praktyczna – ludziom, którzy chcieliby dokonać w sobie jakiejś zmiany, udziela konkretnych i nader cennych wskazówek. Można je wykorzystać zarówno w działaniach na rzecz własnego rozwoju (jakkolwiek wyświechtana jest to fraza), jak i w pracy, w której inspiruje się innych (w tej roli zwykle występują nauczyciele i menedżerowie, ale źródłem codziennych inspiracji są także rodzice). Bardzo mi się podoba struktura i forma tej książki. Jest w niej porządek i przestrzeń, nie ma przesady ani poczucia przytłoczenia. Na pewno ją kupię i umieszczę w swojej biblioteczce, dam swoim dzieciom do przeczytania, będę z niej korzystać w swojej pracy i polecać innym. Do niczego nie potrafię się tutaj przyczepić, a tak lubię... - Ewa Jarczewska - Gerc Wiesław Łukaszewski- profesor psychologii. Autor licznych książek, między innymi: „Wielkie i te nieco mniejsze pytania psychologii”, „Mądrość i różne niemądrości” i „Pięknie się różnić, mądrze być podobnym”, wielu artykułów naukowych, a także zbioru felietonów na tematy psychologiczne „Niewielka suma szczęścia”. Znany popularyzator psychologii. W przeszłości wieloletni przewodniczący, a obecnie honorowy przewodniczący Komitetu Psychologii PAN. Miłośnik dobrej literatury, muzyki oratoryjnej i ogrodów

Czy umysł można trenować, tak jak trenuje się mięśnie? Jak trzeba zorganizować trening mentalny, aby miał sens? Czy efekty takiego treningu są wydatne? Czy są długotrwałe? Czy efekty treningu generalizują się, obejmując nie tylko ćwiczoną funkcję lub sprawność, ale również sprawności ogólne, w tym – inteligencję? Czy ma znaczenie, kto trenuje – jaką ma wyjściową sprawność umysłową lub poziom inteligencji? Ludzie zawsze marzyli o ulepszeniu samych siebie. Filozofia, szczególnie etyka filozoficzna, była uprawiana jako refleksja nad moralnością, ale też jako możliwa droga moralnego doskonalenia człowieka. Systemów religijnych właściwie nie sposób sobie wyobrazić bez takiego czy innego programu moralnego samodoskonalenia. Czy te wysiłki coś dały, to osobna kwestia. Wraz z rozwojem nowożytnej nauki, marzenia o ulepszeniu człowieka objęły inne, poza moralnością, obszary i dziedziny życia. Rozwój biologii i medycyny poprawił stan naszego zdrowia, wydłużył czas życia i poprawił jego jakość. Rozwój fizyki i chemii zmienił otoczenie człowieka i zwielokrotnił jego możliwości. O rewolucji informacyjnej można powiedzieć, że zmieniła nasze życie gwałtownie i radykalnie. Czy poprawiła, to się dopiero okaże. Na tym tle ostatnio szczególnie wyróżniają się treningi poznawcze. W przeciwieństwie do psychoterapii, ich praktykowanie nie wymaga żadnego certyfikatu. A ponieważ daje się zauważyć silna i szeroko rozpowszechniona wiara w ich skuteczność, coraz więcej osób i firm funduje sobie lub swoim pracownikom tego rodzaju usługi. Trening poznawczy dzisiaj to nie tylko dziedzina badań, ale również coraz bardziej rosnący biznes. Na rynku działają liczne firmy sprzedające zestawy ćwiczeń poznawczych, zwykle w postaci gier komputerowych. Produkty te są na ogół reklamowane jako ćwiczenia rozwijające mózg, a konkretny zestaw ćwiczeń poznawczych zazwyczaj nosi nazwę zawiązującą do euronauka, np. neurobik (ang. Neurobics), w analogii do aerobiku . Nie znaczy to oczywiście, że mamy tu do czynienia z oddziaływaniem bezpośrednio ulepszającym mózg, dane empiryczne dotyczące skuteczności „neurotreningów” nakazują daleko posunięty sceptycyzm. W związku z możliwymi nadużyciami, a także ze względu na naturalną potrzebę poznawczą, trzeba postawić pytanie o skuteczność treningu poznawczego. Temu służy ta książka. Jej głównym celem jest przedstawienie czytelnikowi ogólnej panoramy tego obszaru badawczego i aplikacyjnego współczesnej psychologii, który dotyczy różnych form treningu poznawczego. Opisując treningi, będziemy wielokrotnie stawiać pytanie, czy są one skutecznym narzędziem usprawniania różnych funkcji umysłu ludzkiego. A badając skuteczność, trzeba poddać się rygorom intelektualnym wymaganym od metodologicznie poprawnego badania naukowego.

„Myślicielem, który wywarł na mnie największy wpływ, jest psycholog Richard Nisbett. To jemu zawdzięczam swój sposób widzenia świata” — Malcolm Gladwell, New York Times Book Review Wiele idei naukowych i filozoficznych ma tak wielką moc, że możemy je stosować w życiu codziennym – w domu, w pracy i w szkole – żeby myśleć mądrzej i bardziej skutecznie o własnym zachowaniu i o świecie, który nas otacza. Co zaskakujące, duża część tych idei pozostaje nieznana większości ludzi. W książce Mindware światowej sławy psycholog Richard Nisbett przedstawia te idee w jasny, przystępny sposób, i oferuje nam zestaw narzędzi, które pozwolą nam lepiej myśleć i podejmować mądrzejsze decyzje. Autor od wielu lat bada i popularyzuje ważne zagadnienia związane z rozwiązywaniem problemów, takie jak prawo wielkich liczb, regresja statystyczna, analiza kosztów i korzyści, koszty utopione i koszty utraconych możliwości, oraz przyczynowość i korelacja. Poszukuje odpowiedzi na pytanie, w jaki sposób można uczyć innych efektywnego wykorzystywania tej wiedzy w życiu codziennym. W swojej przełomowej książce pokazuje, że kurs akademicki w danej dziedzinie – takiej jak statystyka czy ekonomia – często bywa mniej skuteczny niż kilkunastominutowe szkolenie w analizowaniu codziennych sytuacji. Autor Mindware pokazuje, jak przeformułować często występujące problemy w taki sposób, aby można było do nich zastosować owe potężne pojęcia naukowe i statystyczne. W rezultacie powstał pouczający, praktyczny przewodnik po najpotężniejszych narzędziach rozumowania, jakie kiedykolwiek stworzono – narzędziach, które można z łatwością wykorzystywać, aby podejmować lepsze decyzje zawodowe, biznesowe i osobiste. „Zła wiadomość jest taka, że nasze intuicyjne sposoby myślenia o świecie są błędne. Dobra wiadomość jest taka, że nietrudno je poprawić. Na całym świecie nikt nie zna się na tym lepiej niż wybitny psycholog Richard Nisbett, który poświęcił swoje życie zrozumieniu ułomności ludzkiego umysłu i poszukiwaniu sposobów, w jakie można im zaradzić. Ta książka powinna być lekturą obowiązkową na każdym uniwersytecie” — Daniel Gilbert, autor książki Na tropie szczęścia „Oto kwintesencja mądrości pochodzącej z badań psychologicznych XX i XXI, zawarta w jednej znakomitej książce – abyś mógł z niej czerpać nieskończone korzyści! Dzięki tej lekturze wykonasz ogromny krok ku podejmowaniu lepszych decyzji życiowych”. — Carol Dweck, autorka książki Nowa psychologia sukcesu „Dzięki Mindware staniesz się lepszym myślicielem, inwestorem, rodzicem, konsumentem i liderem. Na każdej stronie czekają Cię nowe zachwyty i zaskoczenia. Wszystkie kraje powinny zrezygnować z roku lub dwóch lat edukacji matematycznej, a w zamian nałożyć na wszystkich obywateli obowiązek przeczytania tej książki”. — Jonathan Haidt, autor książki Prawy umysł. Dlaczego dobrych ludzi dzieli religia i polityka „Profesor psychologii Richard Nisbett po raz kolejny czyni trudny temat zaskakująco przystępnym dzięki błyskotliwej analizie często spotykanych błędów w myśleniu (takich jak mylenie korelacji z przyczynowością). (…) Po przeczytaniu tej książki większość czytelników będzie dużo lepiej rozumieć, dlaczego popełnia te lub inne błędy, a może także – jak ich unikać” — Publishers Weekly RICHARD NISBETT jest profesorem psychologii społecznej i dyrektorem programu „Kultura i poznanie” na Uniwersytecie Stanu Michigan w Ann Arbor. Otrzymał nagrodę Amerykańskiego Towarzystwa Psychologicznego za wybitne osiągnięcia naukowe oraz wiele innych nagród krajowych i międzynarodowych. Jest członkiem Narodowej Akademii Nauk (NAS) oraz Amerykańskiej Akademii Nauki i Sztuki. Książki Richarda Nisbetta „Geografia myślenia” oraz „Inteligencja. Sposoby oddziaływania na IQ”, zdobyły liczne nagrody i zostały przetłumaczone na wiele języków. Autor jest jednym z najbardziej uznanych psychologów na świecie.