Majdzik Katarzyna
Sortowanie
Źródło opisu
IBUK Libra
(2)
ebookpoint BIBLIO
(2)
Forma i typ
E-booki
(4)
Autor
Praca zbiorowa
(159)
Kaczmarczyk Michał (1981- )
(61)
Oleśniewicz Piotr (1968- )
(61)
Radwański Zbigniew (1924-2012)
(57)
Kamińska Aleksandra (1976- )
(54)
Majdzik Katarzyna
(-)
Borski Maciej (1975- )
(50)
Denek Kazimierz (1932-2016)
(48)
Kosikowski Cezary (1942- )
(46)
Świątkowski Andrzej M. (1944- )
(46)
Barcz Jan (1953- )
(45)
Evans Virginia
(40)
Czarnecki Kazimierz M. (1933- )
(39)
Huczek Marian (1939-2023)
(39)
Faliszewska Jolanta
(38)
Fleszer Dorota (1971- )
(37)
Łuczkiewicz Grzegorz
(36)
Barta Janusz (1947-2021)
(35)
Lityński Adam (1940- )
(35)
Wróbel Andrzej (1953- )
(35)
Baran Krzysztof Wojciech
(34)
Borkowski Janusz (1934-2012)
(33)
Chodyński Andrzej
(32)
Gurdek Magdalena (1977- )
(32)
Krawiec Grzegorz (1977- )
(32)
Markiewicz Ryszard (1948- )
(31)
Garlicki Leszek (1946- )
(30)
Marek Andrzej (1940-2012)
(30)
Wierzbowski Marek (1946- )
(30)
Adamiak Barbara (1949- )
(29)
Nowak Edward (1951- )
(29)
Rozmus Dariusz (1961- )
(29)
Niewiadomski Zygmunt (1950- )
(28)
Pawlak Mirosław
(28)
Penc Józef (1939-2017)
(28)
Rogacka-Łukasik Anna (1980- )
(28)
Śliwerski Bogusław (1954- )
(28)
Lewicka Maria
(27)
Radzicki Józef
(27)
Skrzydło Wiesław (1929-2021)
(27)
Wojtaszczyk Konstanty Adam
(27)
Bauman Zygmunt (1925-2017)
(26)
Bieniek Gerard
(26)
Chmaj Marek (1969- )
(26)
Izdebski Hubert (1947- )
(26)
Sadowska-Snarska Cecylia
(26)
Smolarek Małgorzata (1974- )
(26)
Tokarczyk Roman Andrzej (1942- )
(26)
Brodecki Zdzisław
(25)
Florek Ludwik (1946- )
(25)
Hauser Roman (1949- )
(25)
Kozioł Leszek
(25)
Wentkowska Aleksandra
(25)
Grabiec Olimpia (1975- )
(24)
Kołakowski Leszek (1927-2009)
(24)
Szeligiewicz-Urban Danuta (1959- )
(24)
Łaszczyca Grzegorz (1970- )
(24)
Chmielnicki Paweł (1972- )
(23)
Dooley Jenny
(23)
Głuchowski Jan (1940- )
(23)
Hołyst Brunon (1930- )
(23)
Leoński Zbigniew (1929-2006)
(23)
Obara Małgorzata
(23)
Shakespeare William
(23)
Kotler Philip (1931- )
(22)
Kotowski Wojciech (1950- )
(22)
Latham-Koenig Christina
(22)
Ochendowski Eugeniusz (1925-2015)
(22)
Oxenden Clive
(22)
Skowrońska-Bocian Elżbieta (1948- )
(22)
Szczepański Marek S
(22)
Winiarska Kazimiera (1948- )
(22)
Banaszak Bogusław (1955-2018)
(21)
Bielenica Krystyna
(21)
Borkowska Stanisława (1939- )
(21)
Brzeziński Bogumił (1948- )
(21)
Bura Maria
(21)
Dolnicki Bogdan (1956- )
(21)
Kwil Małgorzata
(21)
Majewski Kamil
(21)
Misiorowska Ewa
(21)
Nowicki Marek Antoni
(21)
Petkowicz Helena
(21)
Szewc Andrzej
(21)
Słomczyński Maciej
(21)
Boć Jan (1939-2017)
(20)
Cieślak Zbigniew (1954- )
(20)
Kalisz Anna
(20)
Konieczna Anna
(20)
Matan Andrzej
(20)
Mruk Henryk (1948- )
(20)
Pocztowski Aleksy (1956- )
(20)
Szpor Grażyna
(20)
Tarno Jan Paweł (1951- )
(20)
Łazowski Adam
(20)
Dobrowolska Hanna
(19)
Ehrlich Andrzej
(19)
Gepert Bożena
(19)
Juchnowicz Marta (1948- )
(19)
Kisielnicki Jerzy (1939- )
(19)
Mik Cezary (1964- )
(19)
Rok wydania
2010 - 2019
(4)
Kraj wydania
Polska
(4)
Język
polski
(4)
4 wyniki Filtruj
E-book
W koszyku
Forma i typ
„Tłumaczy się […], bo ma się aspiracje, żeby być tłumaczem.1” Przywołana teza to jedna z możliwych odpowiedzi na pytanie: „Dlaczego tłumaczymy?”. Jeśli ktoś do bycia tłumaczem aspiruje, oznacza to, że zawód ten (czy lepiej „rola”) jest czymś godnym podziwu i szacunku, szlachetnym, lecz także czymś wymagającym trudu, niełatwym. Wielu translatologów i tłumaczy zapewne życzyłoby sobie, aby tak właśnie postrzegano ich pracę. I chyba faktycznie ostatnimi czasy tłumacz (nie tylko wśród osób tak czy inaczej zaangażowanych zawodowo w translatorykę) zyskał na znaczeniu (czy jednak doczekał się właściwego uznania?)2. Jeśli tłumaczenie to kwestia aspiracji, to znaczy, że powodem, dla którego podejmuje się ów trud, mogą być między innymi prestiż i ambicja. Tak jak w wypadku Stanisława Barańczaka, którego motywowała do pracy chęć pokazania, że potrafi przetłumaczyć lepiej niż poprzednik3. Jednak aspirowanie oznacza także, że „prawdziwym” tłumaczem się nie jest. Konstatacja ta w pewnym sensie odnosi się do każdego tłumacza i wszystkich tłumaczeń ze względu na ontologię przekładu4. Na czym zaś polegać może wzniosłość tłumaczenia? Zapewne przejawia się ona w pojmowaniu przekładu w kategoriach służby (służymy kulturze oryginału, rozpowszechniając jej dzieła, kulturze rodzimej — wzbogacając ją; budujemy porozumienie), lecz także w przypisywaniu mu wyższych celów „ludzkich”5 i filozoficznych (poszerzanie horyzontów świata — L. Wittgenstein; odkrycie Innego, (po)rozumienie i (za)-istnienie w interpretacyjnym geście — hermeneutyka, P. Ricoeur; metafizyczne odkrywanie „czystego języka” — W. Benjamin; „pisanie” tłumacza przez przekład, a nie przekładu przez tłumacza — dekonstrukcjonizm) oraz artystycznych (np. tłumaczenie jako twórczość, co sugerował już Roman Jakobson, nestor przekładoznawstwa, a także Jiří Levý czy Anna Legeżyńska). Zdaniem Gideona Toury’ego, przekładamy w odpowiedzi na potrzeby kultury docelowej, wypełniając istniejące w niej luki. Paul Ricoeur i Hans-Georg Gadamer w przekładzie widzą dialog, rozmowę czy formę dyskursywną. [fragment wstępu]
Ta pozycja jest dostępna przez Internet. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.
Dostęp do treści elektronicznej wymaga posiadania kodu PIN. Po odbiór kodu PIN zapraszamy do biblioteki.
E-book
W koszyku
Forma i typ
Tom 9, część 2 „Przekładów Literatur Słowiańskich” stanowi kontynuację rozważań podjętych w poprzednim numerze czasopisma1. W zgromadzonych przez nas wówczas tekstach autorzy skupiali się na pytaniu: „dlaczego tłumaczymy?”, proponując rozmaite tematycznie i metodologicznie odpowiedzi prezentujące praktyczne, teoretyczne i metateoretyczne aspekty zagadnienia. Teksty pomieszczone w tomie, który Czytelnik ma właśnie w ręku, formułują odpowiedzi na to samo fundamentalne dla translatoryki pytanie, prezentując jednak nieco odmienne spektrum wypowiedzi na temat celowości przekładu. Rozważania autorów obejmują problem sprawczości aktorów translacji (tłumaczy i autorów), rolę instytucji w procesie przekładu, kwestię recepcji dzieł tłumaczonych oraz celowości tłumaczenia w kontekście badań nad regionalizmem i wielokulturowością. (fragment wstępu)
Ta pozycja jest dostępna przez Internet. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.
Dostęp do treści elektronicznej wymaga posiadania kodu PIN. Po odbiór kodu PIN zapraszamy do biblioteki.
E-book
W koszyku
Forma i typ
„Tłumaczy się […], bo ma się aspiracje, żeby być tłumaczem.1” Przywołana teza to jedna z możliwych odpowiedzi na pytanie: „Dlaczego tłumaczymy?”. Jeśli ktoś do bycia tłumaczem aspiruje, oznacza to, że zawód ten (czy lepiej „rola”) jest czymś godnym podziwu i szacunku, szlachetnym, lecz także czymś wymagającym trudu, niełatwym. Wielu translatologów i tłumaczy zapewne życzyłoby sobie, aby tak właśnie postrzegano ich pracę. I chyba faktycznie ostatnimi czasy tłumacz (nie tylko wśród osób tak czy inaczej zaangażowanych zawodowo w translatorykę) zyskał na znaczeniu (czy jednak doczekał się właściwego uznania?)2. Jeśli tłumaczenie to kwestia aspiracji, to znaczy, że powodem, dla którego podejmuje się ów trud, mogą być między innymi prestiż i ambicja. Tak jak w wypadku Stanisława Barańczaka, którego motywowała do pracy chęć pokazania, że potrafi przetłumaczyć lepiej niż poprzednik3. Jednak aspirowanie oznacza także, że „prawdziwym” tłumaczem się nie jest. Konstatacja ta w pewnym sensie odnosi się do każdego tłumacza i wszystkich tłumaczeń ze względu na ontologię przekładu4. Na czym zaś polegać może wzniosłość tłumaczenia? Zapewne przejawia się ona w pojmowaniu przekładu w kategoriach służby (służymy kulturze oryginału, rozpowszechniając jej dzieła, kulturze rodzimej — wzbogacając ją; budujemy porozumienie), lecz także w przypisywaniu mu wyższych celów „ludzkich”5 i filozoficznych (poszerzanie horyzontów świata — L. Wittgenstein; odkrycie Innego, (po)rozumienie i (za)-istnienie w interpretacyjnym geście — hermeneutyka, P. Ricoeur; metafizyczne odkrywanie „czystego języka” — W. Benjamin; „pisanie” tłumacza przez przekład, a nie przekładu przez tłumacza — dekonstrukcjonizm) oraz artystycznych (np. tłumaczenie jako twórczość, co sugerował już Roman Jakobson, nestor przekładoznawstwa, a także Jiří Levý czy Anna Legeżyńska). Zdaniem Gideona Toury’ego, przekładamy w odpowiedzi na potrzeby kultury docelowej, wypełniając istniejące w niej luki. Paul Ricoeur i Hans-Georg Gadamer w przekładzie widzą dialog, rozmowę czy formę dyskursywną. [fragment wstępu]
Ta pozycja jest dostępna przez Internet. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.
Dostęp do treści elektronicznej wymaga posiadania kodu dostępu, który można odebrać w bibliotece.
E-book
W koszyku
Forma i typ
Tom 9, część 2 „Przekładów Literatur Słowiańskich” stanowi kontynuację rozważań podjętych w poprzednim numerze czasopisma1. W zgromadzonych przez nas wówczas tekstach autorzy skupiali się na pytaniu: „dlaczego tłumaczymy?”, proponując rozmaite tematycznie i metodologicznie odpowiedzi prezentujące praktyczne, teoretyczne i metateoretyczne aspekty zagadnienia. Teksty pomieszczone w tomie, który Czytelnik ma właśnie w ręku, formułują odpowiedzi na to samo fundamentalne dla translatoryki pytanie, prezentując jednak nieco odmienne spektrum wypowiedzi na temat celowości przekładu. Rozważania autorów obejmują problem sprawczości aktorów translacji (tłumaczy i autorów), rolę instytucji w procesie przekładu, kwestię recepcji dzieł tłumaczonych oraz celowości tłumaczenia w kontekście badań nad regionalizmem i wielokulturowością.(fragment wstępu)
Ta pozycja jest dostępna przez Internet. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.
Dostęp do treści elektronicznej wymaga posiadania kodu dostępu, który można odebrać w bibliotece.
Pozycja została dodana do koszyka. Jeśli nie wiesz, do czego służy koszyk, kliknij tutaj, aby poznać szczegóły.
Nie pokazuj tego więcej