I. Ścieżki: Utrata równowagi, czyli pozwolenie na istnienie; Ponad poziomy, czyli Powolenie na posiadanie ograniczeń; Nie wychowuj dziecka na terrorystę, czyli: pozwolenie na zatrzymanie się; Dać czasowi czas, czyli pozwolenie na czekanie; Dobrze jest jak jest, czyli pozwolenie na pokonywanie przeszkód; Stanąć na przepaścią, czyli pozwolenie na cierpienie; Nadmiar, czyli pozwolenie na przesadę; Tajemnica, czyli pozwolenie na pójście w innym kierunku; II. Bajki: Alina, wróżka, która chciała wyprodukować dziecko; Wróżka, która nie powstrzymała płaczu; Wróżka, która nie wiedziała co to jest skała; Wróżka, która poszła do szkoły; Wróżka, która kibicowała kolorowym słowom; Wróżka, która nie rozumiała śmierci; Wróżka, która wprosiła się na przyjecie; Wróżka, która wybrała zniknięcie.
1. Tworzenie sprawnie działającej struktury, 2. Jak nauczyciele uczą swoich zasad?, 3 W jaki sposób dzieci uczą się Twoich zasad? 4. Klasowy taniec nieskutecznej dyscypliny, 5. Czy twoje granice są stałe czy ruchme?, 6. Budowanie czytelnych komunikatów, 7. Powstrzymywanie prób sił przed ich rozpoczęciem, 8. Jak wspierać zasady za pomocą konsekwencji?, 9. Konsekwencje naturalne poprzez naturalne doświadczenie, 10. Konsekwencje logiczne: nauka poprzez doświadczenie zorganizowane, 11. Dwuetapowa procedura przerwy: skuteczny znak stopu, 12. Jak radzić sobie z zachowaniem ekstremalnym, 13. Korzystanie z dodatkowego wspracia, 14. Zachęcanie do współpracy - rola pozytywnej motywacji, 15. Czas preferowanych zajęć: niekończący suę prezent motywacyjny, 16. Kształcenie umiejętności: dawanie przykłądzu jest najskuteczniejsze, 17. Rozwiązywanie problemów z odrabianiem lekcji, 18. Opracowywanie szkolengo plau wychowawczego
I. Sylwetka psychofizyczna dziecka sześcioletniego II. Gotowość a dojrzałość szkolna - kodyfikacja pojęć i procesów III. Analiza procesu kształtowania gotowości szkolnej IV. Czynniki wspierające lub spowalniające proces osiągania gotowości szkolnej V. Komputer w przedszkolu VI. Koncepcja metodologiczna badań własnych VII. Ogólna charakterystyka edukacyjnych programów komputerowych wykorzystanych w trakcie realizacji eksperymentu pedagogicznego VIII. Teren badań IX. Analiza wyników badań własnych X. Poziom gotowości szkolnej dzieci w świetle badań początkowych XI. Kierunek zmian poziomu gotowości szkolnej dzieci w trakcie trwania eksperymentu XII. Poziom gotowości szkolnej w świetle badań końcowych XIII. Komputer w zabawie i nauce dzieci sześcioletnich w przedszkolu w świetle badań początkowych i końcowych dzieci z grupy eksperymentalnej; Wnioski końcowe
1. Podmiotowość wychowanka w szkole. Zagadnienia teoretyczne, 2. Znaczenie dialogu w wychowaniu, 3. Metodologiczne podstawy badań, 4. Komunikacja i podmiotowość w praktyce pedagogicznej, 5. Środki komunikacji społecznej we współczesnej szkole, 6. Komunikacja zaburzona oraz sposoby jej przeciwdziałania
Część I: Część teoretyczna. 1. Przedszkole i jego rola w rozwoju dziecka. 2. Wiedza i rozwój poznawczy we wczesnych latach życia dziecka. 3. Konstruktywizm jako teoria i postulat edukacyjny. 4. Część II: Część badawcza. 4. Założenia metodologiczne badań własnych. 5. Wiedza nazewnicza jako obszar działań nauczycielki przedszkola. 6. Wiedza wyjaśniająca jako obszar działań nauczycielki przedszkola. 7. wiedza interpretacyjna jako obszar działań nauczycielki przedszkola. 8. Nauczycielskie rozumienie sytuacji dydaktycznych.
1. Warunki kształcenie, 2. Osiągnięcia szkolne, 3. Problemy wychowawcze, 4. Zmiany w szkołach: opinie nauczycieli, 4. Zmiany w szkołach: opinie gimnazjalistów, 5. Podsumowanie
1.Teoretyczne podstawy kształcenia wyzwalającego: Istota kształcenia wyzwalającego; Standardy walucji a podmiotowość i tożsamość; Osobowość w ujęciu C. Rogera; Prekursorzy kształcenia wyzwalającego; Twórcy systemów kształcenia w wolności; Dialog i relacje dialogowe w procesie kształcenia; 2. Koncepcja kształcenia wyzwalającego: Dezyderaty kształcenia wyzwalającego skierowane do nauczyciela; Upodmiotowiające zajęcia dydaktyczne; Przechodzenie od heterogennych do podmiotowych celów kształcenia; Podmiotowe cele kształcenia i strategie ich uzewnętrzniania; Teologiczne strategie w modelach upodmiotowiających zajęć dydaktycznych; Kształcenie wyzwalające jako systemowe zmiany w procesie dydaktycznym i interakcjach społecznych jago uczestników; 3. Stan doświadczania podmiotowości ucznia w edukacji wczesnoszkolnej: Organizacja badań i charakterystyka badanych; Metody opracowania zgromadzonego materiału; Nauka szkolna bez leku; Wpływ uczniów na proces uczenia się; Wyzwalanie motywów uczenia się; Pobudzanie i wspieranie zainteresowań; Postawa nauczyciela; Ogólny stan poczucia podmiotowości klas I-III w procesie kształcenia; 4. Próba zastosowania koncepcji kształcenia wyzwalającego w edukacji wczesnoszkolnej: Podstawy metodologiczne badań nad skutecznością kształcenia wyzwalającego; Stwarzanie warunków spełniających założenia kształcenia wyzwalającego; Treści programowe i ich realizacja; Realizacja identycznego tematu z zastosowaniem teleologicznej strategii O E i D; 5. Wpływ kształcenia wyzwalającego na rozwój uczniów w młodszym wieku szkolnym: Osiągnięcia szkolne uczniów grup porównawczych w badaniach końcowych i dystansowych; Efektywność kształcenia wyzwalającego w świetle danych pochodzących z obserwacji; Podmiotowość w procesie kształcenia w ocenie uczniów grup porównawczych; Kształcenie wyzwalające w ocenie uczestników eksperymentu
Sumienna i uważna obserwacja osób napotykających bariery w porozumiewaniu się to codzienność praktyki logopedycznej. Terapeuta krok po kroku analizuje sposoby funkcjonowania jednostki w kontaktach z otoczeniem, poszukując interpretacji dla ich rozpoznania i opisu. Dąży do odkrycia zespołu przyczyn występujących trudności w komunikowaniu się, gdyż ma świadomość, że natura, jakość i stan umiejętności tworzenia relacji człowieka z otaczającą go rzeczywistością są wielorako uwarunkowane. Budowanie programów terapii zaburzeń w porozumiewaniu się zarówno werbalnym, jak i niewerbalnym wymaga wiedzy lingwistycznej, biologicznych podstaw teoretycznych dotyczących rozwoju i funkcjonowaniu człowieka oraz znajomości mechanizmów psychologicznych i aspektów społeczno-pedagogicznych. Na procedurę logopedyczną składa się rozwijanie wszystkich typów kompetencji – komunikacyjnej, poznawczej (kulturowej) i językowej. Zasadnicze znaczenie dla rozumienia rzeczywistości ma rozumienie języka. Interdyscyplinarne kierunki badań logopedycznych pokazują, jak różnorodne, złożone i nierzadko dyskretne bywają czynniki wpływające na możliwości komunikowania się i stan rozwoju mowy. Tradycyjnie tematykę „Logopedii Silesiany” wyznaczają doświadczenia naukowo-badawcze i zawodowe autorów, które gromadzili, obserwując trudności w komunikacji językowej mówionej i pisanej dzieci, młodzieży oraz dorosłych. Po raz kolejny idea rozpoznawania natury zaburzeń mowy połączyła znamienitych badaczy w dążeniu do opisu mowy zarówno w jej specyficznych, jak i w niespecyficznych kontekstach. (fragment Wstępu)
Sumienna i uważna obserwacja osób napotykających bariery w porozumiewaniu się to codzienność praktyki logopedycznej. Terapeuta krok po kroku analizuje sposoby funkcjonowania jednostki w kontaktach z otoczeniem, poszukując interpretacji dla ich rozpoznania i opisu. Dąży do odkrycia zespołu przyczyn występujących trudności w komunikowaniu się, gdyż ma świadomość, że natura, jakość i stan umiejętności tworzenia relacji człowieka z otaczającą go rzeczywistością są wielorako uwarunkowane. Budowanie programów terapii zaburzeń w porozumiewaniu się zarówno werbalnym, jak i niewerbalnym wymaga wiedzy lingwistycznej, biologicznych podstaw teoretycznych dotyczących rozwoju i funkcjonowaniu człowieka oraz znajomości mechanizmów psychologicznych i aspektów społeczno-pedagogicznych. Na procedurę logopedyczną składa się rozwijanie wszystkich typów kompetencji – komunikacyjnej, poznawczej (kulturowej) i językowej. Zasadnicze znaczenie dla rozumienia rzeczywistości ma rozumienie języka. Interdyscyplinarne kierunki badań logopedycznych pokazują, jak różnorodne, złożone i nierzadko dyskretne bywają czynniki wpływające na możliwości komunikowania się i stan rozwoju mowy. Tradycyjnie tematykę „Logopedii Silesiany” wyznaczają doświadczenia naukowo-badawcze i zawodowe autorów, które gromadzili, obserwując trudności w komunikacji językowej mówionej i pisanej dzieci, młodzieży oraz dorosłych. Po raz kolejny idea rozpoznawania natury zaburzeń mowy połączyła znamienitych badaczy w dążeniu do opisu mowy zarówno w jej specyficznych, jak i w niespecyficznych kontekstach. (fragment Wstępu)
Z zaszczytem i przyjemnością oddajemy w ręce Czytelników kolejny, ósmy tom „Logopedii Silesiany”. W zebranych w nim pracach naukowych oraz stu-diach przypadków cenieni i uznani Autorzy z kraju i zagranicy podejmują się szerokiego omówienia różnorodnych zagadnień dotyczących diagnozy i terapii logopedycznej. Każdorazowo pogłębiona refleksja naukowa łączy się ze wskazywaniem metodologicznych uzasadnień dla prawideł komunikowania się, w tym nade wszystko komunikowania się językowego, oraz z tworzeniem podstaw dla nowych formuł postępowania logopedycznego.Język bowiem odgrywa w procesie porozumiewania się zasadniczą rolę. Co istotne, zarówno teoretycy, jak i praktycy logopedii patrzą na język nie jako na system złożony z podsystemów, ale jako na narzędzie budowania tożsamości i walencji kulturowej, gdyż jest on w swej istocie elementem konstytutywnym bycia człowiekiem. Nabycie określonych wzorów językowych determinuje postawę poznawczą jednostki wobec otaczającej rzeczywistości, a „ujęzykowienie głowy ludzkiej za pomocą więcej niż jednego myślenia językowego wprowadza do niej coś całkiem nowego”1. Za pomocą słów i budowanych z nich struktur poznajemy, przeżywamy, interpretujemy i oceniamy świat. Po raz kolejny obserwacja słowa w różnych jego realizacjach i odkrywanie przyczyn sprawiających, że człowiek zaczyna używać języka w taki a nie inny sposób, znajdują odzwierciedlenie w logo-pedycznej debacie nad naturą ludzkiego porozumiewania się – podejmowaniu przez badaczy opisu mowy w rozwoju i w zaburzeniach. (fragment Wstępu)
Z zaszczytem i przyjemnością oddajemy w ręce Czytelników kolejny, ósmy tom „Logopedii Silesiany”. W zebranych w nim pracach naukowych oraz stu-diach przypadków cenieni i uznani Autorzy z kraju i zagranicy podejmują się szerokiego omówienia różnorodnych zagadnień dotyczących diagnozy i terapii logopedycznej. Każdorazowo pogłębiona refleksja naukowa łączy się ze wskazywaniem metodologicznych uzasadnień dla prawideł komunikowania się, w tym nade wszystko komunikowania się językowego, oraz z tworzeniem podstaw dla nowych formuł postępowania logopedycznego.Język bowiem odgrywa w procesie porozumiewania się zasadniczą rolę. Co istotne, zarówno teoretycy, jak i praktycy logopedii patrzą na język nie jako na system złożony z podsystemów, ale jako na narzędzie budowania tożsamości i walencji kulturowej, gdyż jest on w swej istocie elementem konstytutywnym bycia człowiekiem. Nabycie określonych wzorów językowych determinuje postawę poznawczą jednostki wobec otaczającej rzeczywistości, a „ujęzykowienie głowy ludzkiej za pomocą więcej niż jednego myślenia językowego wprowadza do niej coś całkiem nowego”1. Za pomocą słów i budowanych z nich struktur poznajemy, przeżywamy, interpretujemy i oceniamy świat. Po raz kolejny obserwacja słowa w różnych jego realizacjach i odkrywanie przyczyn sprawiających, że człowiek zaczyna używać języka w taki a nie inny sposób, znajdują odzwierciedlenie w logo-pedycznej debacie nad naturą ludzkiego porozumiewania się – podejmowaniu przez badaczy opisu mowy w rozwoju i w zaburzeniach. (fragment Wstępu)
(Media polskie / przewodniczący komitetu red. Marek Jabłonowski ; red. nauk. Alicja Jaskiernia ; Instytut Dziennikarstawa Uniwersytetu Warszawskiego ; Tom 1)
R.1 Konflikt w Kosowie: 1. Położenie geograficzne, nazewnictwo; 2. Egzogeniczne i endogeniczne przyczyny konfliktu; 3. Geneza i przebieg w Kosowie; R.2 Wojna na wizerunki: 1. Konflikt w Kosowie i jego wykorzystanie w celach propagandowych; ?. Kreowanie pożądanego wizerunku przeciwnika - media na wojnie; 3. Oprawa propagandowa działań własnych; R.3 Wojna na słowa i obrazy: 1. Wykorzystanie technik propagandowych w konflikcie kosowskim; 2. Wykorzystanie środków propagandowych w konflikcie kosowskim; R.4 wojna oczyma mediów - różnice w relacjach: 1. Prasa drukowana; 2. Internet; Zakończenie.
R.I Media, ich wartości wychowawcze i zagrożenia: 1. Prezentacja, 2. Tablica, 3. Projektoskop, 4. Telewizja, 5. Przekaz podprogowy, 6. Komputer, 7. Inne media, 8. Wpływ przekazów medialnych na dzieci i młodzież. R.II Wychowanie, jego znaczenie i problemy: 1. Pojęcie wychowania, 2. Cele wychowania, 3. Metody wychowania, 4. Techniki wychowania. R.III Media w rodzinie: 1. Funkcje rodziny, 2. Typy rodzin, 3. Wpływ mediów na życie rodzinne, 4. Twórczy rozwój dzieci wspomagany mediami, 5. Media a czas wolny dzieci i młodzieży, 6. Edukacja medialna rodziców. R.IV Media w szkole i innych instytucjach wychowawczych: 1. Edukacja medialna, 2. Media w procesie kształcenia, 3. Media wspomagające proces wychowania
Zawiera: I. Media wobec wielorakich potrzeb edukacyjnych dziecka: Media w rozwijaniu inteligencji wielorakich dziecka; Využívanie ikt vo vyučovacom procese a žiak so špeciálnymi edukačnými potrebami; Media dydaktyczne nową szansą w przezwyciężaniu specyficznych trudności w czytaniu i pisaniu; Terapia dzieci o specjalnych potrzebach edukacyjnych – tradycyjne czy nowoczesne metody pracy; Multimedia w rozwoju mowy i myślenia dziecka; Wykorzystanie programów komputerowych w terapii logopedycznej dzieci upośledzonych umysłowo w stopniu lekkim i umiarkowanym; Nowoczesne metody przetwarzania informacji. Błyskawiczne czytanie w świetle badań własnych; Dziecko w świecie zagrożeń – higiena i bezpieczeństwo; Wiedza o zdrowiu i zachowania zdrowotne dzieci sześcioletnich; TV w życiu dzieci hospitalizowanych (na podstawie badań dzieci z chorobami nerek); Media a problem otyłości u dzieci; Komunikacja dzieci z rozszczepem podniebienia z perspektywy kodu językowego, parajęzykowego i niejęzykowego; Dziecko w innym świecie – komunikacja dziecka autystycznego. II. Sztuka dziecka a świat przemian cywilizacyjnych: Edukacyjne możliwości muzycznych programów komputerowych elementem wychowania wielomedialnego; Wykorzystanie komputera i programów multimedialnych w edukacji muzycznej dziecka; Czasopisma dla dzieci wydawnictwa Egmont Sp. Z o.o. w Polsce (1900-2004); Seria wydawnicza „Odkryj świat” jako pomoc edukacyjna dla dzieci w wieku wczesnoszkolnym; Uwarunkowania wartości informacyjnych ilustracji w lekturze szkolnej uczniów w młodszym wieku szkolnym (na przykładzie książki Czesława Janczarskiego „ Jak Wojtek został strażakiem”); Tradycyjne i nowoczesne źródła edukacji przez sztukę; Estetyczne i dydaktyczne konsekwencje zastosowania komputera jako narzędzia w edukacji plastycznej; Czy kij baseballowy może być atrybutem zabawy?; Wpływ mediów na folklor dziecięcy; Kinezjetyczne i proksemiczne wymiary analizy tekstu a poziom postawy twórczej dzieci w wieku wczesnoszkolnym; System VST jako środek dydaktyczny wykorzystywany na lekcjach muzyki w polskiej szkole; Kultúra, umenie a počítač v edukacji.
1. Podstawy edukacji w systemie Montessori. 2. Metodologiczne założenia badań własnych. 3. Osiągnięcia dzieci w rozwoju poznawczym. 4. Sprawność językowa dzieci. 5. Wybrane osiągnięcia szkolne dzieci. 6. Zachowania społeczne dzieci. 7. Wybrane cechy osobowości dzieci. 8. Niektóre właściwości procesu nauczania-uczenia się w szkołach Montessori.
Zawiera: Tworzenie w edukacji wczesnoszkolnej warunków do uczenia się przez badanie; Rola nauczyciela przedszkola w kreowaniu dziecięcej aktywności podczas zabaw badawczych; Nauczyciel jako organizator warunków do działań badawczych w Programie Wychowania Przedszkolnego „Tablit”; Moduł języka angielskiego w Programie Wychowania Przedszkolnego „Tablit” - nowe możliwości dla nauczycieli; Wykorzystanie przez nauczyciela klas początkowych multimedialnych programów komputerowych o charakterze edukacyjnym; Badanie skuteczności programu komputerowego do nauki czytania; Uczeń uzdolniony matematycznie w opinii nauczycieli wczesnej edukacji; Współdziałanie nauczycieli i rodziców w tworzeniu warunków sprzyjających osiąganiu przez dziecko samodzielności w przedszkolu; Rola nauczyciela w kreowaniu postaw społecznych rodzeństw w grupie zróżnicowanej wiekowo na przykładzie Przedszkola Uniwersytetu Łódzkiego; Sztuka edukacji - przestrzeń muzeum i przedszkola jako środowisko kształcenia i wychowania do kultury; nauczyciel inicjatorem czytelnictwa uczniów klas początkowych; Obraz dziecka i dzieciństwa w twórczości Joanny Papuzińskiej jako źródło inspiracji nauczyciela edukacji wczesnoszkolnej; Koncepcja Celestyna Freineta w pracy nauczyciela edukacji wczesnoszkolnej.
Synergia edukacji humanistycznej i artystycznej; Uwagi o aksjologicznych i antropologicznych podstawach relacji podmiotów w procesie edukacji; Ambiwalencja i asymetria uspójnienia wartości edukowanych i edukacyjnych. Teoretyczne założenia, praktyczne implikacje; Kompetencje aksjologiczne nauczyciela-wychowawcy; Tworzenie sytuacji aksjologicznych w przestrzeni edukacyjnej; Zadania nauczyciela w kształtowaniu kultury estetycznej uczniów; Inteligencja emocjonalna w edukacji integracyjnej; Cele wychowania jako przestrzeń porozumienia aksjologicznego nauczycieli i rodziców; Zastosowanie multimediów w edukacji humanistycznej; Wykorzystanie technologii informacyjnej w programach stymulujących i wspierających rozwój uczniów; Kompetencje nauczycieli języka polskiego szkół podstawowych w zakresie rozpoznawania wartości estetycznych i nadestetycznych; Wiedza gimnazjalnych nauczycieli polonistów o wartościach i celach edukacji humanistycznej.
Prolog. Początek szkoły; Zajęcia główne i zasada cykliczności; Pierwszy rok nauki szkolnej; Rodzice i nauczyciele pracują razem. Kiedy pojawiają się problemy; Drugi rok nauki; Wymagania i oczekiwania wobec nauczyciela wychowawcy; Trzeci rok nauki szkolnej; Czwarty rok nauki szkolnej; Nauczyciel wychowawca i jego przygotowanie; Piaty rok nauki; Szósty rok nauki szkolnej; Siódmy rok nauki szkolnej; Ósmy rok nauki szkolnej.