Sumienna i uważna obserwacja osób napotykających bariery w porozumiewaniu się to codzienność praktyki logopedycznej. Terapeuta krok po kroku analizuje sposoby funkcjonowania jednostki w kontaktach z otoczeniem, poszukując interpretacji dla ich rozpoznania i opisu. Dąży do odkrycia zespołu przyczyn występujących trudności w komunikowaniu się, gdyż ma świadomość, że natura, jakość i stan umiejętności tworzenia relacji człowieka z otaczającą go rzeczywistością są wielorako uwarunkowane. Budowanie programów terapii zaburzeń w porozumiewaniu się zarówno werbalnym, jak i niewerbalnym wymaga wiedzy lingwistycznej, biologicznych podstaw teoretycznych dotyczących rozwoju i funkcjonowaniu człowieka oraz znajomości mechanizmów psychologicznych i aspektów społeczno-pedagogicznych. Na procedurę logopedyczną składa się rozwijanie wszystkich typów kompetencji – komunikacyjnej, poznawczej (kulturowej) i językowej. Zasadnicze znaczenie dla rozumienia rzeczywistości ma rozumienie języka. Interdyscyplinarne kierunki badań logopedycznych pokazują, jak różnorodne, złożone i nierzadko dyskretne bywają czynniki wpływające na możliwości komunikowania się i stan rozwoju mowy. Tradycyjnie tematykę „Logopedii Silesiany” wyznaczają doświadczenia naukowo-badawcze i zawodowe autorów, które gromadzili, obserwując trudności w komunikacji językowej mówionej i pisanej dzieci, młodzieży oraz dorosłych. Po raz kolejny idea rozpoznawania natury zaburzeń mowy połączyła znamienitych badaczy w dążeniu do opisu mowy zarówno w jej specyficznych, jak i w niespecyficznych kontekstach. (fragment Wstępu)
Z zaszczytem i przyjemnością oddajemy w ręce Czytelników kolejny, ósmy tom „Logopedii Silesiany”. W zebranych w nim pracach naukowych oraz stu-diach przypadków cenieni i uznani Autorzy z kraju i zagranicy podejmują się szerokiego omówienia różnorodnych zagadnień dotyczących diagnozy i terapii logopedycznej. Każdorazowo pogłębiona refleksja naukowa łączy się ze wskazywaniem metodologicznych uzasadnień dla prawideł komunikowania się, w tym nade wszystko komunikowania się językowego, oraz z tworzeniem podstaw dla nowych formuł postępowania logopedycznego.Język bowiem odgrywa w procesie porozumiewania się zasadniczą rolę. Co istotne, zarówno teoretycy, jak i praktycy logopedii patrzą na język nie jako na system złożony z podsystemów, ale jako na narzędzie budowania tożsamości i walencji kulturowej, gdyż jest on w swej istocie elementem konstytutywnym bycia człowiekiem. Nabycie określonych wzorów językowych determinuje postawę poznawczą jednostki wobec otaczającej rzeczywistości, a „ujęzykowienie głowy ludzkiej za pomocą więcej niż jednego myślenia językowego wprowadza do niej coś całkiem nowego”1. Za pomocą słów i budowanych z nich struktur poznajemy, przeżywamy, interpretujemy i oceniamy świat. Po raz kolejny obserwacja słowa w różnych jego realizacjach i odkrywanie przyczyn sprawiających, że człowiek zaczyna używać języka w taki a nie inny sposób, znajdują odzwierciedlenie w logo-pedycznej debacie nad naturą ludzkiego porozumiewania się – podejmowaniu przez badaczy opisu mowy w rozwoju i w zaburzeniach. (fragment Wstępu)
Z zaszczytem i przyjemnością oddajemy w ręce Czytelników kolejny, ósmy tom „Logopedii Silesiany”. W zebranych w nim pracach naukowych oraz stu-diach przypadków cenieni i uznani Autorzy z kraju i zagranicy podejmują się szerokiego omówienia różnorodnych zagadnień dotyczących diagnozy i terapii logopedycznej. Każdorazowo pogłębiona refleksja naukowa łączy się ze wskazywaniem metodologicznych uzasadnień dla prawideł komunikowania się, w tym nade wszystko komunikowania się językowego, oraz z tworzeniem podstaw dla nowych formuł postępowania logopedycznego.Język bowiem odgrywa w procesie porozumiewania się zasadniczą rolę. Co istotne, zarówno teoretycy, jak i praktycy logopedii patrzą na język nie jako na system złożony z podsystemów, ale jako na narzędzie budowania tożsamości i walencji kulturowej, gdyż jest on w swej istocie elementem konstytutywnym bycia człowiekiem. Nabycie określonych wzorów językowych determinuje postawę poznawczą jednostki wobec otaczającej rzeczywistości, a „ujęzykowienie głowy ludzkiej za pomocą więcej niż jednego myślenia językowego wprowadza do niej coś całkiem nowego”1. Za pomocą słów i budowanych z nich struktur poznajemy, przeżywamy, interpretujemy i oceniamy świat. Po raz kolejny obserwacja słowa w różnych jego realizacjach i odkrywanie przyczyn sprawiających, że człowiek zaczyna używać języka w taki a nie inny sposób, znajdują odzwierciedlenie w logo-pedycznej debacie nad naturą ludzkiego porozumiewania się – podejmowaniu przez badaczy opisu mowy w rozwoju i w zaburzeniach. (fragment Wstępu)
Zawiera: I. Z zagadnień podstawowych dla diagnozy logopedycznej: Badania eksperymentalne w praktyce logopedycznej; Uwagi do narzędzi diagnostycznych mojego autorstwa i współautorstwa (Danuta Emiluta-Rozya); Metodologia badań współczesnej wymowy polskiej; Analityczno-fonetyczna metoda oceny realizacji fonemów; Znaki fonetyczne do zapisu zdeformowanych realizacji fonemów. Alfabet międzynarodowy i slawistyczny. II. Z zagadnień diagnozowania logopedycznego w uszkodzeniach ośrodkowego układu nerwowego: anomia i jej wymiary. Sposoby diagnozowania; Ocena przydatności testu do oceny fluencji słownej w diagnostyce zaburzeń funkcji językowych u pacjentów z uszkodzeniem prawej półkuli mózgowej; Ocena rozumienia tekstu w pragnozji – założenia metodologiczne; Kompleksowa, interdyscyplinarna diagnoza i terapia osób z dyzartriami – uzasadnienie podejścia holistycznego; Diagnoza centralnych zaburzeń przetwarzania słuchowego (CAPD) w przypadku dzieci z ryzykiem dysleksji. III. Z problematyki diagnozowania (i usprawniania) logopedycznego w całościowych oraz w sprzężonych zaburzeniach rozwojowych: Skala do oceny profilu zaburzeń językowych w zespole Aspergera; Narzędzie lingwistyczne do oceny zaburzeń poznawczych u dzieci z padaczką; Diagnoza operacyjna i nominalna zaburzeń mowy w metodzie Dyna-Lingua M.S.; Czytanie i pisanie w terapii mowy prowadzonej metoda Dyna-Lingua M.S. – prezentacja prób badawczych; Ocena zaburzeń połykania i komunikowania się u osób z mózgowym porażeniem dziecięcym cierpiącym na dysfagię; Podstawowe trudności w diagnozie logopedycznej dzieci e spektrum autyzmu. IV. Wybrane aspekty diagnozy logopedycznej w zaburzeniach słuchu, głosu oraz płynności mówienia: Kwestionariusz słowotwórczy w ocenie kompetencji językowej dzieci z zaburzeniami słuchu; Wartość diagnostyczna wywiadu w badaniu logopedycznym osób po laryngektomii całkowitej; Badanie przesiewowe dziecka z niepłynnością mówienia. V. Z badań logopedycznych nad komunikacją językową w piśmie: „profil sprawności grafomotorycznych” jako narzędzie diagnozy logopedycznej; Badanie świadomości grafotaktycznej u osób dorosłych. Uwagi do procedur.
Norma czy zaburzenia rozwoju dzieci dwujęzycznych, Dziennik wydarzeń jako technika budowania komunikacji językowej, Znaczenie oceny rozwoju mowy dla diagnozy zespołu Aspergera, Zawiłości diagnozy a jednoznaczność terapii dzieci ze spektrum FASD, Neurobiologiczne podstawy prenatalnej stymulacji narządu słuchu, Stymulacja funkcji audytywnych w terapii zaburzeń mowy, O potrzebie wczesnej interwencji w przypadku dziecka z alalią, Wczesne wspomaganie rozwoju mowy dziecka dwujęzycznego. Profilaktyka logopedyczna w sytuacji dwujęzyczności klasycznej, Gotowość edukacyjna – o umiejętności artykulacji dźwięków mowy przez dzieci w wieku przedszkolnym (wybrane problemy), Torowanie ruchu artykulacyjnego, Problem percepcji czasu jako zagadnienie neurobiologiczne i logopedyczne, Czy płeć może determinować zaburzenia rozwoju języka? Wstępna analiza wpływu różnic w budowie i funkcjonowaniu mózgu kobiet i mężczyzn na werbalne opracowanie rzeczywistości z punktu widzenia obserwowanych zaburzeń rozwoju językowego, Między „głoska pisaną” a „literą mówiona” czyli o fenomenie i przekleństwie (nie)spójności mowy i pisma na przestrzeni dziejów – na wybranych przykładach źródłowych, Longitudinalne badania efektów wprowadzenia Symultaniczno-Sekwencyjnej Nauki Czytania do edukacji przedszkolnej
1. Ewolucja podejścia do niepełnosprawności intelektualnej- mowa, język, komunikacja; 2. Jakość komunikowania się ze społeczeństwem osób z niepełnosprawnością intelektualną; 3. Badania nad poziomem kompetencji językowych osób z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu lekkim i w normie.
Zawiera: Zestaw ćwiczeń do wykonywania podczas terapii logopedycznej. Samogłoski. Samogłoska A. Samogłoska E. Samogłoska O. Samogłoska U/Ó. Samogłoska I. Samogłoska Y. Samogłoska Ą. Samogłoska Ę. Spółgłoski. Spółgłoska P. Spółgłoska B. Spółgłoska M. Spółgłoska F. Spółgłoska W. Spółgłoska T. Spółgłoska D. Spółgłoska N. Spółgłoska Ń/N’. Spółgłoska L. Spółgłoska J. Spółgłoska Ł. Spółgłoska K. Spółgłoska G. Spółgłoska H/CH. Szereg ciszący. Spółgłoska Ś. Spółgłoska Ć. Spółgłoska Ź. Spółgłoska DŹ. Różnicowanie i utrwalanie głosek szeregu ciszącego. Szereg syczący. Spółgłoska S. Spółgłoska C. Spółgłoska Z. Spółgłoska DZ. Różnicowanie i utrwalanie głosek szeregu syczącego. Szereg szumiący. Spółgłoska SZ. Spółgłoska CZ. Spółgłoska Ż/RZ. Spółgłoska DŻ. Różnicowanie i utrwalanie głosek trzech szeregów. Różnicowanie głosek szeregu szumiącego. Różnicowanie głosek trzech szeregów. Spółgłoska drżąca dziąsłowa. Spółgłoska R. Mowa bezdźwięczna. Spółgłoska W/W’. Spółgłoska Z. Spółgłoska Ż. Spółgłoska Ź. Spółgłoska DZ. Spółgłoska DŻ. Spółgłoska DŹ. Spółgłoska B/B’. Spółgłoska D/D’. Spółgłoska G/G’.
1. Wpływ motoryki ustno-twarzowej na statomotoryczny rozwój dziecka. 2. Anatomia twarzoczaszki. 3. Układ nerwowy głowy i twarzy. 4. Wczesne wspomaganie rozwoju odruchowej motoryki ustno-twarzowej u dzieci. 5. Charakterystyka wybranych odruchów ustno-twarzowych. 6. Rozwój mózgu a mowa. 7. Zaburzenia mowy - terminologia i klasyfikacja. 8. Koncepcja ustno-twarzowej terapii według Castillo Moralesa (CM). 9. Ustno-twarzowa terapia regulacyjna według koncepcji Castillo Moralesa. 10. Integracyjna terapia ustno-twarzowa według Swietłany Masgutowej. 11. Metodyka przeprowadzania neuromotorycznej terapii ustno-twarzowej według R. Castillo Moralesa. 12. Efekty integracji odruchów ustno-twarzowych - wybrane studium przypadku.
Dyskurs nad kompetencjami komunikacyjnymi: Wykorzystanie wspomagającej i alternatywnej komunikacji - wybrane metody i wyzwania nowej technologii; Akces osób z niepełnosprawnością intelektualną do społeczeństwa - komunikacja; Rozwijanie kompetencji komunikacyjnej u osób wykorzystujących wspomagające sposoby do porozumiewania się; Komunikacja alternatywna i wspomagająca. Wspomaganie osób z zaburzeniami w społeczeństwie w odniesieniu do komunikacji i edukacji: Znaki ręczno-ustne Jana Siestrzyńskiego jako początek komunikacji wspomagającej na ziemiach polskich; Komunikacja AAC w terapii osób z głębszą niepełnosprawnością intelektualną; Aplikacja b-Link jako narzędzie wspomagające nauczanie osób z niepełnosprawnością narządów ruchu; Komunikacja osób z jąkaniem w społeczeństwie; Rozwijanie kompetencji komunikacyjnych u dzieci z autyzmem za pomocą PECS (Picture Exchange Communication System); Znaczenie edukacji w procesie wspierania inkluzji społecznej osób z niepełnosprawnością oraz budowania społeczeństwa inkluzyjnego.
Wstęp; 1. Nielegalny obrót odpadami w polskim porządku prawnym; 2. Prawnokarna ocena płatności zbliżeniowej za pomocą uprzednio skradzionej karty płatniczej - studium przypadku; 3. Czy konfrontacja w postępowaniu karnym wyłącza swobodę wypowiedzi; 4. Ewolucja prawa interpretacji: perspektywa kanadyjska; 5. Uniwersalność internacjonalistycznej teorii wykładni Zygmunta Tobora; 6. Mediacja rówieśnicza jako narzędzie komunikacyjne w rozwiązywaniu sporów szkolnych; 7. Wydatkowanie środków unijnych w trybie rozeznania rynku - komentarz na przełomie perspektyw finansowych; 8. Hejt a prawna ochrona funkcjonariusza publicznego na przykładzie funkcjonariusza Policji; 9. Wynagrodzenie autorskie z tytułu korzystania z utworów audiowizualnych w pokojach hotelowych po zatwierdzeniu tabeli stawek wynagrodzeń za odtwarzanie utworów; 10. Specjalne użycie broni jako środek do realizacji art. 5 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej; 11. Ograniczenie autonomii pacjentów chorych psychicznie; 12. Koszty odzyskiwania należności za opóźnienia w transakcjach handlowych - aspekty prawne w doktrynie i praktyce orzeczniczej; 13. Kwestia znaczenia pojęcia tajemnicy lekarskiej na płaszczyźnie ustaw szczególnych oraz Kodeksu postępowania karnego; 14. Izraelski apartheid wobec Palestyńczyków; 15. Mowa nienawiści w Internecie - analiza najnowszego orzecznictwa; 16. Kooperatywa mieszkaniowa jako nowa formuła realizacji inwestycji mieszkaniowych.
Zawiera: Część 1. Audiologiczne podstawy surdologopedii 1. Fizjologia i patologia narządu słuchu 2. Metody badania słuchu 3. Protezy słuchowe: urządzenia tradycyjne i implanty 4. Centralne zaburzenia przetwarzania słuchowego 5. Konsekwencje jednostronnych uszkodzeń narządu słuchu Część 2. Rozwój słuchu i mowy 6. Rozwój funkcji słuchowych 7. Słuch mowny w ujęciu logopedycznym. Definicje operacyjne 8. Rozwój sprawności językowych w ontogenezie Część 3. Zaburzeniamowy u osób z uszkodzeniami słuchu 9. Typologia zaburzeń mowy u osób z uszkodzonym słuchem 10. Diagnoza surdologopedyczna 11. Trudności gramatyczne u dzieci i młodzieży z uszkodzeniami słuchu 12. Wyrazy pochodne w słowniku dzieci z uszkodzeniami słuchu 13. Wymowa dzieci niesłyszących 14. Głos a zaburzenia słuchu u dzieci Część 4. Terapia surdologopedyczna. Zasady, metody i techniki pracy 15. Metody wychowania językowego osób niesłyszących 16. Metoda audytywno-werbalna 17. Wczesna nauka czytania w terapii dzieci niesłyszących 18. Wizualizacja mówienia i wychowanie językowe z zastosowaniem fonogestów 19. Metoda werbo-tonalna 20. Terapia surdologopedyczna - programowanie języka 21. Implanty ślimakowe w częściowej głuchocie. Zadania i formy rehabilitacji dzieci 22. Logorytmika w terapii surdologopedycznej 23. Ćwiczenia emisji głosu dla osób z zaburzeniami słuchu Część 5. Komunikowanie się osób niesłyszących 24. Naturalne języki migowe a polski język migowy 25. Sztuczne i mieszane języki migowe Część 6. Psychologiczne i społeczne skutki uszkodzeń słuchu 26. Rodzicielstwo dziecka głuchego - perspektywa psychologiczna 27. Psychologiczne problemy dziecka z wadą słuchu i jego rodziny.