1.Mamy problem, czyli od czego zaczynamy?; 2. Różne rzeczy o Pracowni; 3. Razem łatwiej. O partnerstwie w działalności przedsiębiorstwa społecznego; 4. Pracownia z otwartymi drzwiami; 5. Jak to się robi? O zarządzaniu przedsiębiorstwem społecznym; 6. Skąd się wzięła masa na autyzm?; 7. Prezentacja Partnerów Partnerstwa dla Rain Mana; 8. Na farmie życia; 9. Rekomendacje.
Zawiera: Rozdział 1: Kobiety też mają autyzm; Rozdział 2: Rozważanie diagnozy zaburzeń ze spektrum autyzmu u kobiet i dziewczynek; Rozdział 3: Niemowlęctwo i dzieciństwo; Rozdział 4: Relacje z ludźmi w okresie dzieciństwa; Rozdział 5: Okres dojrzewania; Rozdział 6: Edukacja; Rozdział 7: Dorosła kobieta odkrywa swój autyzm; Rozdział 8: Nie wyglądasz autystycznie; Rozdział 9: Relacje z ludźmi: dorosłość; Rozdział 10: Seksualność i tożsamość płciowa; Rozdział 11: Związki uczuciowe; Rozdział 12: Ciąża i rodzicielstwo; Rozdział 13: Zdrowie i dobre samopoczucie; Rozdział 14: Praca; Rozdział 15: Starzenie się z autyzmem; Rozdział 16: Idealne życie; Rozdział 17: Przesłanie.
Zawiera: CZĘŚĆ I. STOSOWANIE PROGRAMU TERAPII 1. Wprowadzenie do programu terapii SAZ 2. Przewodnik po programie terapii 3. Program terapii SAZ – jak rozumieć AZ 4. Program terapii SAZ – jak stosować AZ 5. Strategie nauczania 6. Gromadzenie i zapisywanie danych 7. Sporządzanie wykresów 8. Tworzenie środowiska SAZ CZĘŚĆ II. PROGRAMY SZCZEGÓŁOWE 9. Umiejętności związane ze zdolnością do skupienia uwagi 10. Umiejętności związane z naśladowaniem 11. Umiejętności wzrokowo-przestrzenne 12. Umiejętności językowe związane z mową bierną 13. Umiejętności językowe związane z mową czynną 14. Umiejętności szkolne 15. Umiejętności społeczne/związane z zabawą 16. Umiejętności związane z samoobsługą; Bibliografia.
Zawiera: CZĘŚĆ I. STOSOWANIE PROGRAMU TERAPII 1. Wprowadzenie do programu terapii SAZ 2. Przewodnik po programie terapii 3. Program terapii SAZ – pojęcie AZ 4. Program terapii SAZ – jak stosować AZ 5. Strategie nauczania 6. Gromadzenie i zapisywanie danych 7. Sporządzanie wykresów 8. Tworzenie środowiska SAZ CZĘŚĆ II. PROGRAMY SZCZEGÓŁOWE 9. Umiejętności związane ze zdolnością do skupienia uwagi 10. Umiejętności związane z naśladowaniem 11. Umiejętności wzrokowo-przestrzenne 12. Umiejętności językowe związane z mową bierną 13. Umiejętności językowe związane z mową czynną 14. Umiejętności szkolne 15. Umiejętności społeczne/związane z zabawą 16. Umiejętności związane z samoobsługą i inne zachowania; Bibliografia.
Zawiera: CZĘŚĆ I. STOSOWANIE PROGRAMU TERAPII 1. Wprowadzenie do programu terapii SAZ 2. Przewodnik po programie terapii 3. Program terapii SAZ – jak rozumieć AZ 4. Program terapii SAZ – jak stosować AZ 5. Strategie nauczania 6. Gromadzenie i zapisywanie danych 7. Sporządzanie wykresów 8. Tworzenie środowiska SAZ CZĘŚĆ II. PROGRAMY SZCZEGÓŁOWE 9. Umiejętności związane z naśladowaniem 10. Umiejętności wzrokowo-przestrzenne 11. Umiejętności językowe związane z mową bierną 12. Umiejętności językowe związane z mową czynną 13. Umiejętności szkolne 14. Umiejętności społeczne i związane z zabawą 15. Umiejętności związane z zachowaniem i regulacją emocji 16. Umiejętności związane z samoobsługą; Bibliografia.
Zawiera: CZĘŚĆ I. STOSOWANIE PROGRAMU TERAPII 1. Wprowadzenie do programu terapii SAZ 2. Przewodnik po programie terapii 3. Program terapii SAZ – jak rozumieć AZ 4. Program terapii SAZ – jak stosować AZ 5. Strategie nauczania 6. Gromadzenie i zapisywanie danych 7. Sporządzanie wykresów 8. Tworzenie środowiska SAZ CZĘŚĆ II. PROGRAMY SZCZEGÓŁOWE 9. Umiejętności wzrokowo-przestrzenne 10. Pragmatyczne umiejętności językowe i umiejętności społeczne 11. Umiejętności szkolne 12. Umiejętności związane z funkcjami wykonawczymi 13. Umiejętności zachowaniem i regulacją emocji 14. Umiejętności zawodowe 15. Umiejętności społeczne/związane z zabawą 16. Umiejętności związane z samoobsługą; Bibliografia.
Konińskie Studia Społeczno-Ekonomiczne to czasopismo naukowe, które zrodziło się z potrzeby poszukiwań wspólnego mianownika między różnymi doświadczeniami jednostek zarówno na płaszczyźnie społecznej, osobistej, a przede wszystkim badawczej. Czasopismo to ex definitione ma charakter interdyscyplinarny, zaś poszukiwania naukowe mają wymiar „wielowarstwowy”, czyli nie zamykamy się, np.: na określonej metodologii, czy dziedzinie nauki, ale propagujemy transdyscyplinarne podejście w proponowanych tekstach autorów. W związku z tym pragniemy by na łamach naszego czasopisma poruszano zagadnienia z zakresu rożnych dziedzin naukowych; nie przekreślamy również tekstów poglądowych, czy kazuistycznych, interesuje nas wszystko, co może służyć nowemu spojrzeniu oraz interpretacji problemów społecznych.
Konińskie Studia Społeczno-Ekonomiczne to czasopismo naukowe, które zrodziło się z potrzeby poszukiwań wspólnego mianownika między różnymi doświadczeniami jednostek zarówno na płaszczyźnie społecznej, osobistej, a przede wszystkim badawczej. Czasopismo to ex definitione ma charakter interdyscyplinarny, zaś poszukiwania naukowe mają wymiar „wielowarstwowy”, czyli nie zamykamy się, np.: na określonej metodologii, czy dziedzinie nauki, ale propagujemy transdyscyplinarne podejście w proponowanych tekstach autorów. W związku z tym pragniemy by na łamach naszego czasopisma poruszano zagadnienia z zakresu rożnych dziedzin naukowych; nie przekreślamy również tekstów poglądowych, czy kazuistycznych, interesuje nas wszystko, co może służyć nowemu spojrzeniu oraz interpretacji problemów społecznych.
Zawiera: 1. Wprowadzenie: Historia i uzasadnienie powstania metody; Rozwój terapii z wykorzystaniem klocków LEGO®; Terapia grupowa: „Klub LEGO®”; Badanie wyników. 2. Wdrażanie terapii z zastosowaniem klocków LEGO®: Ogólny zarys; Uczestnicy; Osoby zajmujące się wdrażaniem terapii z zastosowaniem klocków LEGO®; Tworzenie pozytywnego i skutecznego środowiska społecznego (środowiska grupowego); Podstawowe zasady. 3. Terapia z wykorzystaniem klocków LEGO® - metody interwencji: Metoda 1: Terapia indywidualna i umiejętności kluczowe; Metoda 2: Wspólne budowanie z jednym rówieśnikiem; Metoda 3: Wspólne budowanie z dwojgiem rówieśników; Metoda 4: Komunikacja społeczna – terapia indywidualna. 4. Sesje grupowe w terapii z wykorzystaniem klocków LEGO®: Przywitanie i przejście z poczekalni; Planowanie; Przydział ról i zadań; Częściowo zorganizowane zajęcia grupowe; Mniej zorganizowany, kreatywny czas; Czas sprzątania; Pożegnanie i informacja dla rodziców; Planowanie i ocena sesji. 5. Skuteczne i nieskuteczne strategie w terapii z wykorzystaniem klocków LEGO®. 6. Kierowanie zachowaniem i nagradzanie: Zasady „Klub LEGO®”; Punkty LEGO®; Wykorzystanie przerwy; Zasady bycia cool; System poziomów w „Klubie LEGO®”. 7. Zakładanie własnych grup realizujących terapię z wykorzystaniem klocków LEGO®: Stała pracownia LEGO®; Tymczasowa instalacja; Materiały przenośne. 8. Materiały LEGO® i ich wybór: Wybór materiałów: zestawy z instrukcją; Wybór materiałów: materiały LEGO® do budowania w stylu dowolnym; Utrzymanie materiałów. 9. Procedura oceniania: Ocena początkowa; Ocena kontrolna; Zakończenie/ukończenie „Klub LEGO®”. 10. Doświadczenia związane z prowadzeniem „Klub LEGO®”: 16 rad, jak bezproblemowo prowadzić „Klub LEGO®”; Moje doświadczenie związane z prowadzeniem „Klub LEGO®”; Badanie jakościowe dotyczące doświadczeń dzieci uczestniczących w terapii z wykorzystaniem klocków LEGO®. 11. Wnioski. Załącznik A. Ocena wstępna przy naborze do terapii z wykorzystaniem klocków LEGO®. Załącznik B. Obserwacja ustrukturyzowana. Załącznik C. Dziennik i plan sesji w ramach terapii z wykorzystaniem klocków LEGO®. Bibliografia. Indeks.
Zgodnie z tradycją czasopisma problematyka szóstego tomu „Logopedii Silesiany” ukazuje komunikację i mowę w bogatej perspektywie opisu. Zaprezentowane artykuły odzwierciedlają troskę Autorów o możliwie jak najdoskonalszy sposób przedstawienia mowy w rozwoju i w zaburzeniach, by po raz kolejny podkreślić, że analiza zachowań porozumiewania się niezmiennie wskazuje na złożone aspekty ludzkiego poznania i funkcjonowania.
Sumienna i uważna obserwacja osób napotykających bariery w porozumiewaniu się to codzienność praktyki logopedycznej. Terapeuta krok po kroku analizuje sposoby funkcjonowania jednostki w kontaktach z otoczeniem, poszukując interpretacji dla ich rozpoznania i opisu. Dąży do odkrycia zespołu przyczyn występujących trudności w komunikowaniu się, gdyż ma świadomość, że natura, jakość i stan umiejętności tworzenia relacji człowieka z otaczającą go rzeczywistością są wielorako uwarunkowane. Budowanie programów terapii zaburzeń w porozumiewaniu się zarówno werbalnym, jak i niewerbalnym wymaga wiedzy lingwistycznej, biologicznych podstaw teoretycznych dotyczących rozwoju i funkcjonowaniu człowieka oraz znajomości mechanizmów psychologicznych i aspektów społeczno-pedagogicznych. Na procedurę logopedyczną składa się rozwijanie wszystkich typów kompetencji – komunikacyjnej, poznawczej (kulturowej) i językowej. Zasadnicze znaczenie dla rozumienia rzeczywistości ma rozumienie języka. Interdyscyplinarne kierunki badań logopedycznych pokazują, jak różnorodne, złożone i nierzadko dyskretne bywają czynniki wpływające na możliwości komunikowania się i stan rozwoju mowy. Tradycyjnie tematykę „Logopedii Silesiany” wyznaczają doświadczenia naukowo-badawcze i zawodowe autorów, które gromadzili, obserwując trudności w komunikacji językowej mówionej i pisanej dzieci, młodzieży oraz dorosłych. Po raz kolejny idea rozpoznawania natury zaburzeń mowy połączyła znamienitych badaczy w dążeniu do opisu mowy zarówno w jej specyficznych, jak i w niespecyficznych kontekstach. (fragment Wstępu)
Sumienna i uważna obserwacja osób napotykających bariery w porozumiewaniu się to codzienność praktyki logopedycznej. Terapeuta krok po kroku analizuje sposoby funkcjonowania jednostki w kontaktach z otoczeniem, poszukując interpretacji dla ich rozpoznania i opisu. Dąży do odkrycia zespołu przyczyn występujących trudności w komunikowaniu się, gdyż ma świadomość, że natura, jakość i stan umiejętności tworzenia relacji człowieka z otaczającą go rzeczywistością są wielorako uwarunkowane. Budowanie programów terapii zaburzeń w porozumiewaniu się zarówno werbalnym, jak i niewerbalnym wymaga wiedzy lingwistycznej, biologicznych podstaw teoretycznych dotyczących rozwoju i funkcjonowaniu człowieka oraz znajomości mechanizmów psychologicznych i aspektów społeczno-pedagogicznych. Na procedurę logopedyczną składa się rozwijanie wszystkich typów kompetencji – komunikacyjnej, poznawczej (kulturowej) i językowej. Zasadnicze znaczenie dla rozumienia rzeczywistości ma rozumienie języka. Interdyscyplinarne kierunki badań logopedycznych pokazują, jak różnorodne, złożone i nierzadko dyskretne bywają czynniki wpływające na możliwości komunikowania się i stan rozwoju mowy. Tradycyjnie tematykę „Logopedii Silesiany” wyznaczają doświadczenia naukowo-badawcze i zawodowe autorów, które gromadzili, obserwując trudności w komunikacji językowej mówionej i pisanej dzieci, młodzieży oraz dorosłych. Po raz kolejny idea rozpoznawania natury zaburzeń mowy połączyła znamienitych badaczy w dążeniu do opisu mowy zarówno w jej specyficznych, jak i w niespecyficznych kontekstach. (fragment Wstępu)
Z zaszczytem i przyjemnością oddajemy w ręce Czytelników kolejny, ósmy tom „Logopedii Silesiany”. W zebranych w nim pracach naukowych oraz stu-diach przypadków cenieni i uznani Autorzy z kraju i zagranicy podejmują się szerokiego omówienia różnorodnych zagadnień dotyczących diagnozy i terapii logopedycznej. Każdorazowo pogłębiona refleksja naukowa łączy się ze wskazywaniem metodologicznych uzasadnień dla prawideł komunikowania się, w tym nade wszystko komunikowania się językowego, oraz z tworzeniem podstaw dla nowych formuł postępowania logopedycznego.Język bowiem odgrywa w procesie porozumiewania się zasadniczą rolę. Co istotne, zarówno teoretycy, jak i praktycy logopedii patrzą na język nie jako na system złożony z podsystemów, ale jako na narzędzie budowania tożsamości i walencji kulturowej, gdyż jest on w swej istocie elementem konstytutywnym bycia człowiekiem. Nabycie określonych wzorów językowych determinuje postawę poznawczą jednostki wobec otaczającej rzeczywistości, a „ujęzykowienie głowy ludzkiej za pomocą więcej niż jednego myślenia językowego wprowadza do niej coś całkiem nowego”1. Za pomocą słów i budowanych z nich struktur poznajemy, przeżywamy, interpretujemy i oceniamy świat. Po raz kolejny obserwacja słowa w różnych jego realizacjach i odkrywanie przyczyn sprawiających, że człowiek zaczyna używać języka w taki a nie inny sposób, znajdują odzwierciedlenie w logo-pedycznej debacie nad naturą ludzkiego porozumiewania się – podejmowaniu przez badaczy opisu mowy w rozwoju i w zaburzeniach. (fragment Wstępu)
Z zaszczytem i przyjemnością oddajemy w ręce Czytelników kolejny, ósmy tom „Logopedii Silesiany”. W zebranych w nim pracach naukowych oraz stu-diach przypadków cenieni i uznani Autorzy z kraju i zagranicy podejmują się szerokiego omówienia różnorodnych zagadnień dotyczących diagnozy i terapii logopedycznej. Każdorazowo pogłębiona refleksja naukowa łączy się ze wskazywaniem metodologicznych uzasadnień dla prawideł komunikowania się, w tym nade wszystko komunikowania się językowego, oraz z tworzeniem podstaw dla nowych formuł postępowania logopedycznego.Język bowiem odgrywa w procesie porozumiewania się zasadniczą rolę. Co istotne, zarówno teoretycy, jak i praktycy logopedii patrzą na język nie jako na system złożony z podsystemów, ale jako na narzędzie budowania tożsamości i walencji kulturowej, gdyż jest on w swej istocie elementem konstytutywnym bycia człowiekiem. Nabycie określonych wzorów językowych determinuje postawę poznawczą jednostki wobec otaczającej rzeczywistości, a „ujęzykowienie głowy ludzkiej za pomocą więcej niż jednego myślenia językowego wprowadza do niej coś całkiem nowego”1. Za pomocą słów i budowanych z nich struktur poznajemy, przeżywamy, interpretujemy i oceniamy świat. Po raz kolejny obserwacja słowa w różnych jego realizacjach i odkrywanie przyczyn sprawiających, że człowiek zaczyna używać języka w taki a nie inny sposób, znajdują odzwierciedlenie w logo-pedycznej debacie nad naturą ludzkiego porozumiewania się – podejmowaniu przez badaczy opisu mowy w rozwoju i w zaburzeniach. (fragment Wstępu)
1. Czym jest autyzm 2. Autyzm u małego dziecka 3. Rozpoznawanie autyzmu u małych dzieci 4. Diagnoza autyzmu 5. Zabawa u dzieci z autyzmem 6. Terapia małych dzieci z autyzmem 7. Rodzice w terapii małego dziecka z autyzmem
Zawiera: Przedmowa; Wstęp; Część pierwsza. Na progu Rozdział I. Predyktory autyzmu u dzieci przed trzecim rokiem życia w opinii ich rodziców Rozdział II. Trudności sensoryczne u dzieci z autyzmem poniżej trzeciego roku życia w opinii rodziców Rozdział III. Rola rodziców we wczesnej interwencji terapeutycznej ESDM (Early Start Denver Model) Rozdział IV. Leczenie żywieniowe w autyzmie Rozdział V. Wpływ diety na funkcjonowanie osób z autyzmem w percepcji rodziców Część druga. Wkraczając w świat Rozdział VI. Diagnoza funkcji poznawczych u osób ze spektrum autyzmu – wybrane aspekty Rozdział VII. Projektowanie uniwersalne w inkluzyjnej edukacji uczniów ze spektrum autyzmu Rozdział VIII. Przyswajanie pisma przez uczniów ze spektrum autyzmu Rozdział IX. Obowiązki szkoły wobec ucznia ze spektrum autyzmu. Rozdział X. Zajęcia rewalidacyjne w szkole – kilka propozycji Część trzecia. W świecie relacji Rozdział XI. Doświadczanie autyzmu przez rodzeństwo osób z autyzmem Rozdział XII. Rola wolontariatu rówieśniczego w okresie dojrzewania osób ze spektrum autyzmu Rozdział XIII. Podatność wiktymizacyjna osób z autyzmem Rozdział XIV. Multiwiktymizacja w doświadczeniu osób z autyzmem – charakterystyka zjawiska, jego formy i skutki Część czwarta. W świecie płci Rozdział XV. Seksualność osób ze spektrum autyzmu Rozdział XVI. Dziewczynki i kobiety w spektrum autyzmu Część piąta. Pełnia życia Rozdział XVII. Wizja dorosłości osób ze spektrum autyzmu w opinii rodziców Rozdział XVIII. Dorośli ze spektrum autyzmu – przegląd badań; Noty o autorach.
Wstęp; I. Teoretyczne podstawy problemów pedagogicznych: Wyzwania jednostki samorządu terytorialnego w zakresie polityki oświatowej na przykładzie gminy Lublin; O pieczy nad bezpieczeństwem, czyli o powinnościach pedagoga cywilizacji cyfrowej; Bariery i możliwości usprawniania procesu usamodzielniania nieletnich opuszczających placówki resocjalizacyjne; Dziecko z dysleksją w szkole; Diagnoza zachowań trudnych osób z niepełnosprawnością intelektualną i autyzmem. II. Praktyczne zastosowanie efektów badań pedagogicznych: Emocje dzieci 7-letnich podczas eksperymentalnego poznawania rzeczywistości (na przykładzie badań prowadzonych w ramach projektu twórcze dzieci ‒ w poszukiwaniu indywidualności). III. Współczesne problemy badań pedagogicznych w wymiarze międzynarodowym: Znaczenie ruchu w procesie uczenia się i nauczania uczniów w młodszym wieku szkolnym.