Wprowadzenie; Rozdział 1. Uczenie się w ujęciu andragogicznym 1.1. Kategoria „uczenie się” w andragogice 1.2. „Doświadczenie” jako kategoria opisu procesu uczenia się dorosłych Rozdział 2. Rekonstrukcja teorii transformatywnego uczenia się 2.1. Jack Mezirow (1923–2014) – twórca teorii 2.2. Ogólny zarys teorii 2.3. Analiza aparatury pojęciowej 2.4. Analiza twierdzeń naukowych 2.5. Analiza stosowanej metodologii badań 2.6. Etapy rozwoju teorii/transformacja teorii – powiązania z innymi teoriami 2.7. Geneza teorii transformatywnego uczenia się 2.8. Recepcja teorii transformatywnego uczenia się w Polsce 2.9. Krytyka teorii transformatywnego uczenia się Rozdział 3. Coaching w polu andragogiki 3.1. Czym jest coaching? 3.2. Kim jest coach? 3.3. Krytyka coachingu 3.4. Coaching wśród metod edukacji dorosłych Rozdział 4. Metodologiczne podstawy badań własnych 4.1. Charakterystyka obranego podejścia badawczego 4.2. Problematyka podjętych badań 4.3. Metoda, technika i narzędzie badawcze 4.4. Dobór przypadków (próby badawczej) 4.5. Przebieg procedury badawczej 4.6. Kwestie etyczne badania 4.7. Krytyka metodologicznych podstaw badań własnych Rozdział 5. Prezentacja badanych przypadków 5.1. Ogólne informacje o badanych 5.2. Opisy doświadczeń uczenia się w coachingu poszczególnych badanych 5.2.1. Pani Ewa – „coaching spowodował, że zaczęłam widzieć inne obszary” 5.2.2. Pani Karina – „coaching pomaga dokładnie ustalić, co ta osoba ma robić, za co powinna być odpowiedzialna” 5.2.3. Pan Tomasz – „to jest takie oczywiste, trzeba było tylko otworzyć oczy” 5.2.4. Pan Daniel – „to mi się objawiło, nazwało i okazało, że miałem to przez cały czas, choć o tym nie wiedziałem” 5.2.5. Pani Joanna – „zmieniłam sposób, w jaki widzę świat, zmieniłam to, na czym opieram swoje rozumowanie i swoją argumentację i swoje wybory” 5.2.6. Pani Julia – „zdałam sobie sprawę, że muszę więcej czasu poświęcić sobie, że muszę się lepiej zrozumieć” 5.2.7. Pani Anna – „coaching jako sposób na to, żeby prze- trwać” 5.2.8. Pani Wioletta – „te spotkania dały mi taką siłę, żeby szukać […] nic złego w sobie nie mam, żebym się bała sama do siebie do środka zajrzeć” 5.2.9. Pan Marek – „to było takie proste i oczywiste i ja przecież mogłem to zrobić sam, a nie zrobiłem i nie potrafiłem” 5.2.10. Pani Maria – „uświadomienie sobie tego, że ja sobie sama to zrobiłam, było dla mnie najważniejszą rzeczą” 5.2.11. Pan Karol – „po coachingu zostały mi pierwsze kartki w życiu […] i ja po raz pierwszy pamiętam, co ja na tych kartkach zapisałem” 5.2.12. Pani Zuzanna – „widać było, że ze spotkania na spotkanie było mi lepiej ze sobą” 5.2.13. Pan Bartosz – „przed coachingiem wydawało mi się, że więcej zależy od zewnętrznego otoczenia, a po – wyraźnie to poczucie kontroli przeszło do wnętrza” Rozdział 6. Analiza przekrojowa materiału empirycznego 6.1. Doświadczenia uczenia się w coachingu badanych osób dorosłych 6.2. Przebieg procesu uczenia się w coachingu 6.3. Konteksty przebiegu procesu uczenia się w coachingu 6.4. Zmiany doświadczane przez badane osoby dorosłe w kontekście coachingu 6.5. Znaczenie osoby coacha w doświadczeniach badanych z procesu coachingu Rozdział 7. Praktyczne aplikacje wyników badań własnych. Zakończenie; Bibliografia; Netografia; Spis rysunków; Spis tabel; O Autorze.