1. Kategoria miejsca w pedagogice. Pedagogika miejsca i animacja na miejsce wrażliwa; Locus educandi. Wokół problematyki miejsca w refleksji pedagogicznej. 2. Badacz społeczny wobec doświadczenia miejsca. Góra Kalwaria/Ger: pejzaż asocjacyjny (studium pamięci kulturowej miejsca); Badacz i mała społeczność lokalna. Proces badania jako zmaganie się z granicami. 3. Miejsce i ciało. "Trzecia przestrzeń" dziecka dorastającego w warunkach przemocy; Ściana wspinaczkowa. Inscenizacja doświadczenia. 4. Dom. Umiejscowienie, zadomowienie. Kiedy miejsca już nie ma? Rodzinne praktyki wykluczenia; Dom jako własna przestrzeń dziecka; Miejsca prywatne w publicznej przestrzeni domu studenta. 5. Rytuały zmiany miejsca: dom-przedszkole, dom-szkoła. Rytuały przejścia ze sfery prywatnej w sferę publiczną u dzieci przedszkolnych; Przekraczanie progu szkoły jako rite de passage. 6. Przestrzeń i dystans: miejsca, które dzielą. Parcelacje. Topografie społeczeństwa wiedzy; Miasto jako społeczna reprodukcja przestrzeni i kontrprzestrzeni miejsc; Szkoła w przestrzeni miasta. O reprodukcji statusu społecznego i społecznych możliwości; Architektura szkoły i jej społeczne funkcje; Miejsca rodziców w przestrzeni szkoły; Ometkowane serce szkoły.
Książka jest interdyscyplinarnym studium teoretycznych podstaw działania wychowawczego, osadzonym we współczesnym dyskursie paradygmatycznym, stanowi efekt hermeneutycznej interpretacji wybranych teorii pedagogicznych. Znajdujemy w niej odpowiedź na pytanie, jak odwołanie się do kategorii intencjonalności zmienia strukturę teorii pedagogicznej i sens nadany działaniu wychowawczemu jako podstawowemu elementowi praktyki pedagogicznej. Najważniejsze ustalenia teoretyczne zawarte w pracy są związane z(ze): – intencjonalnością jako kategorią badawczą i jej miejscem na mapach myśli współczesnych nauk humanistyczno-społecznych (filozofii, psychologii i socjologii); – analizą działania wychowawczego i jego właściwości w perspektywie wybranych formacji paradygmatycznych (strukturalizm, funkcjonalizm, interpretatywizm, radykalny humanizm); – sformułowaniem dwóch koncepcji działania wychowawczego w kontekście pedagogii współdziałania oraz pedagogii skuteczności; – wskazaniem pedagogicznych implikacji intencjonalnej instrumentalności wychowania. Publikacja z pewnością dostarczy takich impulsów, które pozwolą łączyć myślenie z działaniem, wzmacniać refleksyjny namysł nad realizowaną praktyką pedagogiczną i rekonstruować przesłanki tego działania. Rozumienie sensu własnego działania wynika przecież z myślenia i jest podstawą nadawania znaczeń.