Niniejsze wydawnictwo w zamyśle autorek ma stanowić tom pierwszy wielotomowej antologii, na którą złożą się materiały i opracowania odnoszące się do różnych epok i nurtów socjalizmu. W oddawanym do rąk czytelnika tomie zebrane zostały wypowiedzi polskich badaczy dziejów sympatyzujących z ruchem socjalistycznym ‒ od momentu powstania pierwszych tego typu organizacji na ziemiach polskich po rok 1918. Wyselekcjonowane wypowiedzi poświęcone życiu społecznemu, politycznemu, funkcjonowaniu kultury i nauki odzwierciedlają wielość sposobów rozumienia doktryny, płynność postaw i idei, bogactwo oraz zróżnicowanie nurtów polskiego socjalizmu. Reprezentanci wybranej grupy zawodowej, prezentujący światopogląd lewicowy (tzw. lewica niepodległościowa) popularyzowali bliskie sobie idee wśród szerokich kręgów społeczeństwa. Celem autorek było zarówno przypomnienie postaci, jak i próba prezentacji wyznawanego przez nie zespołu wartości. Nie analizowano teorii i przemian dokonujących się w myśli socjalistycznej, nie śledzono też pojawiających się w łonie ugrupowań partyjnych podziałów i wyodrębniających się nurtów. Autorki interesował sposób recypowania idei, jej krytyka, złożoność interpretacji oraz stopień oryginalności poglądów polskich socjalistów spod znaku Klio.
Publikacja przekracza ramy tradycyjnej antologii. Poza edycją tekstów, zawiera również partie monograficzne, na które składają się biogramy autorów z fotografiami, zestawienie podstawowej literatury traktującej o ich życiu i działalności, a także rozdział wstępny zarysowujący portret zbiorowy pierwszych pokoleń socjalistów polskich podejmujących refleksję nad dziejami. Całość zamykają indeks, bibliografia i zestawienie źródeł pochodzenia wykorzystanych fotografii.
Niniejsze wydawnictwo stawia sobie za zadanie przywrócenie pamięci o postaciach, określonym środowisku ideowym oraz popularyzację wypowiedzi, które być może w jakiejś części zachowały aktualność.

Pamiętnik Krystyny Śreniowskiej stanowi niezwykle cenne źródło historyczne. Poszczególne etapy zawodowego i rodzinnego życia Autorki związane były z losami wielkich ośrodków polskiej kultury – Lwowa, Krakowa, okupacyjnej i powstańczej Warszawy, a po 1945 roku - Łodzi. Śreniowska z dużą zwięzłością, a zarazem przenikliwością potrafiła ukazać zmieniające się od czasów II Rzeczpospolitej nastroje i postawy polskiej inteligencji, zwłaszcza środowisk zajmujących się nauką oraz dydaktyką uniwersytecką. [...] Nie tylko historyków, ale też prawników, socjologów, literaturoznawców. [...] Wątki ogólnonarodowe, ideologiczne i polityczne splatają się w tym pamiętniku w naturalny sposób z wątkami osobistymi. [...] Książka dostarcza bogatych informacji o dziejach polskiej nauki historycznej, a także innych obszarów humanistyki, zwłaszcza w czasach Polski Ludowej. Z recenzji prof. dr. hab. Andrzeja Wierzbickiego

Książka stanowi propozycję socjologicznej analizy polskiej historiografii dziejów najnowszych, traktującą tworzenie historii Polski jako typ polityki publicznej. Na podstawie bogatego materiału empirycznego i korzystając z wielu metod badawczych, przede wszystkim socjologii pól Pierre’a Bourdieu, autor dowodzi, że polityka ta prowadzona była, choć nieco innymi metodami, zarówno w okresie Polski Ludowej, jak i po upadku komunizmu. W tym ujęciu badani przez niego historycy jawią się też jako współtwórcy tak rozumianej polityki historycznej, z konieczności uwikłani w procesy instrumentalizacji historii, które Valentin Behr bada w sposób systematyczny w kategoriach związków pomiędzy polami społecznymi. W pracy wskazano na liczne i czasem nieoczywiste elementy ciągłości „pola polskiej historiografii”, w tym stałe tendencje łączące okresy PRL i III RP. Autor proponuje perspektywę traktującą tworzenie historii Polski jako typ polityki publicznej. Studium stanowi istotny wkład do wiedzy o polskiej historiografii dziejów najnowszych, ale przede wszystkim do socjologii wiedzy i badań nad polską inteligencją. Autonomię historii najnowszej oraz zmieniające się historycznie polityczne ograniczenia, jakim podlega, zanalizowano na dwóch płaszczyznach: na poziomie prowadzonej przez władze państwowe polityki historycznej oraz samych badań historycznych. Pierwszy zakres dotyczy ograniczeń politycznych pochodzących z zewnątrz pola historii oraz sposobów, w jaki historycy się do nich dostosowują. Drugi zaś – politycznych ograniczeń istniejących wewnątrz pola, które przejawiają się intelektualnym zaangażowaniem historyków i odnoszą się również do rywalizacji właściwej polu akademickiemu. […] Oba te rodzaje napięć zmniejszają niezależność badań historycznych. W pracy podjęto próbę ukazania, w jaki sposób logika wewnętrznej rywalizacji na polu historii polega właśnie na pozycjonowaniu się wobec pochodzących z zewnątrz ograniczeń, […] mogą[cych] jednocześnie stać się zasobami dla aktorów, którzy je sobie przyswoją. (Ze Wstępu) Biorąc pod uwagę rozmach prezentowanego dzieła, stanowi ono bez wątpienia pionierskie, systematyczne badanie ewolucji pola wybranej nauki i jej elit, i będzie niezwykle ważnym punktem odniesienia dla wszystkich badaczy dziejów polskich elit i nauki polskiej, a jednocześnie niebywale istotnym łącznikiem pomiędzy badaniami krajowymi a międzynarodowymi. (Z przedmowy prof. Tomasza Zaryckiego) Publikacja na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 3.0 PL (CC BY 3.0 PL) (pełna treść wzorca dostępna pod adresem: http://creativecommons.org/licenses/by/3.0/pl/legalcode). Książka Valentina Behra stanowi ciekawy i odmienny od dotychczasowych ujęć wkład do debaty nad polityką historyczną jako zjawiskiem. Umieszcza je poza zaangażowanymi ideowo i politycznie sporami historyków, znajdując inny kontekst – [analizując je] jako wyraz prowadzonych przez państwo polityk publicznych, ale także rozpatrując historyków jako aktorów istotnych w ich tworzeniu i wdrażaniu. (Z recenzji dr hab. Agnieszki Kolasy-Nowak) Historia polskiego środowiska historycznego badana była dotąd innymi metodami, niż zrobił to Valentin Behr. Podejście Behra do historiografii i historyków w powojennej Polsce nie było dotąd stosowane i w tym sensie jest nowatorskie i godne upowszechnienia. [...] Dodatkową zaletą książki Behra jest fakt, że charakteryzuje ją większa swoboda i klarowność interpretacji, która przynajmniej częściowo związana jest pewnie z faktem, że Behr nie był uczestnikiem opisywanego świata i gier w polu polskiej historiografii. (Z recenzji prof. Anny Sosnowskiej-Jordanovskiej) ********* Postwar Polish Historiography as a Battle Field. A Study in Sociology of Knowledge and Politics The book proposes a sociological analysis of Polish historiography of the contemporary period that treats the creation of Polish history as a type of public policy. Based on rich empirical material and using a number of research methods, most notably Pierre Bourdieu’s sociology of fields, the author argues that policy of this kind was pursued, albeit using somewhat different methods, both in the People’s Republic of Poland and after the fall of communism. In keeping with this approach, the historians he studies are also seen as co-creators of historical policy, inevitably entangled in processes of instrumentalizing history, which Valentin Behr systematically investigates in terms of interrelations between social fields. ********* Dr Valentin Behr (ORCID 0000-0001-6735-8793) – socjolog afiliowany w Centrum Badawczym SAGE (CNRS i Uniwersytet Strasburski). Uzyskał stopień doktora nauk politycznych na Uniwersytecie Strasburskim w 2017 roku. Były pracownik naukowy na Uniwersytecie Warszawskim (Instytut Studiów Społecznych im. Profesora Roberta Zajonca oraz Ośrodek Kultury Francuskiej i Studiów Frankofońskich). Jego główne zainteresowania badawcze obejmują politykę historyczną, socjologię wiedzy i idei oraz socjologię elit.