Wstęp; Część I. Profesjonalizm w pracy socjalnej: Profesje we współczesnej perspektywie teoretycznej a wyzwania profesjonalizacji pracy socjalnej w Polsce; Kultura profesjonalizacji pracowników socjalnych i jej kształtowanie w procesie edukacji; Możliwości rozwiązywania problemów społecznych poprzez poszerzanie zakresów ról zawodowych pracowników socjalnych; Między teorią a praktyką aktywizacji – dylematy teorii i praktyki aktywizacji w pomocy społecznej; Profesjonalna praca socjalna wobec problemu społecznej bierności i bezradności klientów instytucji pomocowych; Część II. Kształcenie do pracy socjalnej: Teoria i praktyka polityki społecznej w kształceniu wyższym pracowników socjalnych; Kształcenie do pracy socjalnej w Polsce – praktyka codzienności; Kształcenie do etyczności. Aksjologiczny wymiar działalności zawodowej pracowników służb społecznych; Sytuacje graniczne w praktyce pracy socjalnej. Refleksje wokół możliwości kształcenia kompetencji pracowników socjalnych w tym obszarze; Miejsce i rola zagadnień prawnych w kształceniu pracowników socjalnych; Diagnoza w pomocy społecznej i pracy socjalnej – wyzwania dla edukacji i polityki aktywizacji; Rola lidera w rozwoju gospodarki społecznej; Część III. Obszary pracy socjalnej: Teoretyczne możliwości rozszerzenia kompetencji środowiskowej pracy socjalnej; Terytorializacja polityki społecznej a środowiskowa praca socjalna; Case management jako formuła koordynacji usług społecznych i innych działań służb publicznych – przypadek aktywizacji zawodowej i społecznej osób niepełnosprawnych; Pracownik socjalny a animacja społeczności lokalnej; W poszukiwaniu dobrych praktyk w rozwoju trzeciej metody pracy socjalnej – na przykładzie Systemowego Programu Aktywizacji SPA w Bytomiu; Siły rodziny jako przedmiot pracy socjalnej; Praca socjalna w domu pomocy społecznej dla osób starych; Aktualne zmiany w systemie usług socjalnych w Republice Słowackiej.