Bibliografia na s. 489-494.

Zawiera: Wprowadzenie do lektury: O czym jest książka? Kilka uwag o konstrukcji tekstu w książce. Argumenty za udostępnieniem eseju nauczycielom. Wsteczne lusterko czyli przeszłość w dyskusji o edukacji dzieci. Teraźniejszość/współczesność w edukacji dzieci. Zarys problemu. Vade mecum, czyli pójdź za mną… Część I - Rozważ cywilizacyjno-pedagogiczny kontekst edukacji. 1. Czym jest cywilizacja jako obszar lokowania celów edukacji. 2. Wybrane cechy/znaki naszego czasu jako podstawa edukacji człowieka. 2.1. Globalizacja. 2.2. Dataizacja/algorytmizacja. 2.3. Wieloznaczność. 2.4. Konsumeryzm. 3. kompetencje współczesnego człowieka trzeciej fali cywilizacyjnej jako podstawa doboru treści edukacyjnych. 3.1. Kreatywność jako podstawa twórczości/innowacyjności/badania. 3.2. Wyobraźnia i jej uwalnianie. 3.3. Działanie zespołowe/wspólne/grupowe. 3.4. Umiejętność porozumiewania się. 3.4.1. Kompetencja językowa. 3.4.2. Kompetencja komunikacyjna. 3.5. Umiejętności informatyczne i informacyjne. 4. Codzienność w uwalnianiu i rozwijaniu kompetencji cywilizacyjnych. 4.1. Zgiełk, szum informacyjny wokół wychowania/edukacji (gadanina). 4.2. Ciekawość. 4.3. Dwuznaczność. Podsumowanie. Część II – Spójrz – to jest dziecko i jego czas życia – dzieciństwo. Co o nim wiesz? 1. Wiedza i niewiedza o dziecku i dzieciństwie. 2. Wiedza potoczna o dziecku i dzieciństwie. Pedagogie. 3. Naukowe spojrzenie na dzieciństwo i dziecko. 3.1. Naukowa wiedza i niewiedza o dzieciństwie. 3.2. Naukowa wiedza i niewiedza o dziecku. 3.2.1. Wiedza o biologicznym rozwoju dziecka. 3.2.2. Wiedza o psychicznych procesach zachodzących w dziecku. 3.2.3. Obraz społecznych możliwości dziecka. 3.2.4. Syntetyczny naukowy obraz rozwoju dziecka. 4. Co powinnaś wiedzieć? Kilak przestróg. Podsumowanie. Część III – Poprowadź dziecko ku doświadczaniu w świecie. 1. Obszary zmiany koniecznej. 1.1. Zmiana idei, celów i funkcji edukacji. 1.2. Czy i co można/powinno się zmienić w stanowieniu celów? 2. Kierunki zmiany w edukacji. 2.1. Przejście od części do całości. 2.2. Przejście od obiektywizmu do epistemologii. 2.3. Przejście od struktur ku procesowi. 2.4. Przejście od budowy do sieci powiązań. 2.5. Przejście od prawdy do przybliżonego jej opisu. 3. Obszary i kierunki zmiany w edukacji dzieci. 4. Teoretyczny kontekst edukacji. Wybrane zakresy. 5. Krytyka jako wymiar etyczności i profesjonalizmu nauczycieli. 6. Wymiary odpowiedzialności nauczycielskiej. 7. Uczenie (się) przez dziecko odpowiedzialnych zachorowań. 8. Ustawowe zadania nauczyciela dziecka. Krytyczny ich odczyt. 9. Zasady edukacji dzieci w nowych kontekstach współczesności. Podsumowanie Część IV – przystań i zobacz, jak bawi się dziecko. 1. Zabawa jako płaszczyzna doświadczania siebie jako jednostki przez dziecko. 2. Właściwości zabawy. 3. Pierwiastki zabawy. 4. Cechy zabawy. 5. Między zabawą a grą w edukacji. 6. Lokalizacja zabawy w edukacji. Bez podsumowania – otwarcie myślenia nauczyciela na wartości zabawy, czyli ciąg dalszy zależy od Ciebie. Część V – Poszukaj dróg wspierania dziecka w doświadczaniu siebie i świata. 1. Rozpoznawanie-poznawanie jako warunek efektywnej edukacji. 1.1. Doświadczanie-doświadczenia. 1.2. Rozpoznawanie siebie przez nauczyciela. 1.3. Rozpoznanie-poznanie możliwości działaniowych dzieci. 2. Parametry rzeczywistości edukacyjnej. 2.1. Przestrzeń. 2.2. Czas. 2.3. Liczebność/liczba/liczność. 2.4. Przyczynowość. 3. Holizm w rzeczywistości edukacyjnej. Podsumowanie. Część VI – Wymiary Twojego nauczycielstwa. 1. Dziesięć proponowanych lekcji do odrobienia. 2. Autotest kompetencji pedagogicznej. 3. Obrazy z życia wzięte jako podstawa do przemyślenia stosunku do dzieci.

Publikacja dofinansowana przez Wyższą Szkołę Humanitas