Bibliografia strony 265-272.

Zawiera: Wstęp. Koncepcja wiedzy wspólnej teorią socjologiczną; Struktura książki; Novum podejścia Część I Rozdział 1. Intuicyjne i formalne definicje oraz właściwości wiedzy wspólnej: 1.1. Przykłady ilustrujące pojęcie wiedzy wspólnej; 1.2. Historia pojęcia i pierwsze systematyczne ujęcia; 1.3. Wiedza prywatna, powszechna i wspólna; 1.4. Podejście hierarchiczne. Możliwe stany świata. Wiedza podmiotu. Zbiór możliwości i prywatny system informacyjny; 1.5. Podejście Lewisa; 1.6. Podejście Aumanna; 1.7. Podejście Barwise’a; 1.8. Podejście Gilbert. Rozdział 2. Wiedza wspólna w teorii gier: 2.1. Najważniejsze pojęcia teorii gier. Rozwiązania w grach strategicznych. Rozwiązania w grach ekstensywnych; Rozwiązania w grach o sumie niezerowej; Równowaga Nasha; Wynik optymalny w sensie Pareto; 2.2. Zastosowanie pojęcia wiedzy wspólnej do teorii gier. Wiedza wspólna o racjonalności graczy. Eliminowanie strategii zdominowanych. Równowaga skorelowana. Wiedza graczy a równowaga Nasha. Przezwyciężanie dylematu więźnia. Indukcja wsteczna. Rozdział 3. Wiedza wspólna w sytuacjach interakcji społecznej: 3.1. Konwencje; 3.2. Komunikacja. Interakcjonizm symboliczny. Przykłady funkcji wiedzy wspólnej w komunikowaniu się. Zasady konwersacji naturalnej; 3.3. Problemy koordynacyjne. Ilustracje i klasyczne przykłady problemów koordynacyjnych. Kreowanie poczucia tożsamości grupowej; 3.4. Sposoby generowania wiedzy wspólnej. Poprzez osobistą komunikację. Dzięki sieciom komunikacyjnym. Za pośrednictwem mediów; 3.5. Czy wiedza wspólna jest konieczna w praktycznym procesie komunikacji; 3.6. Niejednoznaczne społeczne konsekwencje wiedzy wspólnej. Negocjacje. Konsekwencje psychologiczne i ekonomiczne. Część II Rozdział 4. Ewolucyjnie ukształtowane podstawy poznawcze wiedzy wspólnej: 4.1. System psychologii intuicyjnej. Pojęcia i schematy pojęciowe. Systemy skojarzeniowe. Człowiek w środowisku informacyjnym. Tworzenie koalicji; 4.2. Kumulatywna ewolucja kulturowa. Mechanizm zapadki kulturowej. Uczenie się przez naśladowanie oraz intencjonalne nauczanie. Socjogeneza; 4.3. Teoria podwójnego dziedziczenia. Ewolucyjna geneza zdolności kulturowych. Koewolucja kulturowo-genetyczna. Natura psychologicznych mechanizmów społecznego uczenia się; 4.4. Implikacje przyjmowania perspektywy innych. Rozumienie zasad obowiązujących w świecie. Tworzenie zasad funkcjonowania; 4.5. Wspólne kierowanie uwagi. Wspólne kierowanie uwagi w procesie komunikacji. Sceny wspólnej uwagi. Rozdział 5. Rytuał jako mechanizm generowania wiedzy wspólnej: 5.1. Definicje pojęcia. Potoczne rozumienie rytuały. Własności rytuałów i definicja przekrojowa. Społeczny charakter rytuałów i definicja funkcjonalna. Wspólne elementy w różnych definicjach rytuału; 5.2. Funkcje społeczne rytuału. Podejście Durkheima. Legitymizacja porządku społecznego. Wpływ społeczny. Goffmana koncepcja zachowanej twarzy. Uczestnictwo społeczeństwie; 5.3. Funkcje komunikacyjne rytuału. Podejście etologiczne. Osadzenie komunikatu w zastanym porządku społecznym. Komunikowanie natury relacji społecznych: hierarchii i zmiany. Komunikowanie ról społecznych. Stosunek do innych i autoprezentacja. Wystylizowanie rytuałów; 5.4. Rytuał a wiedza wspólna. Sterowanie uwagą. Sposób rytualnego generowania wiedzy wspólnej. Kreowanie wiedzy wspólnej przez rytualnych przywódców. Część III Rozdział 6. Funkcje i znaczenie opinii publicznej: 6.1. Opinia publiczna – sposoby ujmowania. Model agregatowy społeczeństwa. Model kolektywny. Definicje pojęć związanych z opinią publiczną. Definicje opinii publicznej; 6.2. Zarys historyczny pojęcia. Historia badań opinii publicznej w Ameryce. Historia badań opinii publicznej w Polsce. Badania opinii publicznej w Polsce po transformacji ustrojowej. Badania w świadomości Polaków. Relacja pomiędzy zjawiskiem opinii publicznej a jego badaniem; 6.3. Funkcje opinii publicznej. Znaczenie psychologiczne. Integracja społeczeństwa. Legitymizacja władzy. Kontrola społeczna. Społeczeństwo obywatelskie; 6.4. Teoria spirali milczenia. Lęk przed odrzuceniem. Twarde jądro. Czujność w obserwacji otoczenia. Konsekwencje spirali milczenia. Wybory z 1989 roku przez pryzmat spirali milczenia. Zjawisko last minute swing. Wybory z 2007 roku przez pryzmat spirali milczenia. Utrwalanie struktury społecznej. Rozdział 7. Sondaże elementem rytuału komunikacyjnego: 7.1. Sondaże społeczne domeną socjologii empirycznej. Przedmiot poznania socjologii empirycznej. Osoba badacza z perspektywy socjologii empirycznej. Obszary zastosowania badań. Założenia teoretyczne socjologii empirycznej. Rola socjologii empirycznej. 7.2. Rosnąca popularność sondaży. Rozwój branży badawczej. Nowi zleceniodawcy, nowi respondenci i nowe metody; 7.3. Rytualna forma komunikatów badawczych. Tworzenie relacji społecznych. Wyniki badań społecznych jako przedmiot komunikacji. Rola ekspertów badaczy. Rola publicystów. Rola specjalistów z badanych dziedzin. Akulturacja komunikatów badawczych. Rytualne cechy komunikatów badawczych; 7.4. Funkcje komunikatów badawczych. Tematy do stołu obrad. Kształtowanie klimatu opinii na tematy polityczne. Kształtowanie klimatu opinii w kwestiach komercyjnych. Kształtowanie klimatu opinii na temat mediów. Zadania komunikatów badawczych. Rozdział 8. Media masowe kanałem rozprzestrzeniania rytuałów komunikacyjnych generujących wiedzę wspólną: 8.1. Media i rytuały. Cykliczna zależność media – rytuały. Rytualna konstrukcja przekazów medialnych; 8.2. Media i wiedza wspólna. Współuczestniczenie w odbiorze informacji. Informacja o kwestiach społecznie ważnych. Akulturacja norm; 8.3. Rola badań i wskaźników medialnych. Wydatki reklamowe miarą popularności medium. Względna ważność twardych danych oraz wyników z badań medialnych na przykładzie prasy; 8.4. Podwójny klimat opinii. Media – źródłem oglądu świata. Następstwa podwójnego klimatu opinii; 8.5. Medialne życie komunikatów sondażowych. Kwestia bezstronności mediów w nakręcaniu spirali milczenia. Przykład nieefektywnej próby generowania wiedzy wspólnej; 8.6. Konsekwencje medialnego generowania wiedzy wspólnej. Pułapki wiedzy wspólnej – utrzymywanie się fałszywej samowiedzy. Parametry opisujące status wiedzy wspólnej. Zakończenie. Bibliografia.