1. Zagadnienia wprowadzające: Sukcesy i pułapki poszczególnych strategii resocjalizacyjnych; Rys historyczny penitencjarystyki i resocjalizacji polskiej; Współuczestnictwo psychologów w inspirowaniu przeobrażeń penitencjarystyki polskiej; Tolerancja w społeczeństwie wielokulturowym aksjologiczną przesłanką rozwoju resocjalizacji; Koncepcje systemów penitencjarnych w Polsce i Republice Czeskiej; Słowacki system penitencjarny w kontekście transformacji ustrojowej przełomu XX i XIX wieku; Praca socjalna czy socjalna resocjalizacja. W poszukiwaniu nowego modelu; 2. Diagnoza, oddziaływanie profilaktyczne i penitencjarno-resocjalizacyjne: Postępowanie wobec sprawców przemocy; Konsultacja rodzinna jako środek stymulujący resocjalizację; Postępowanie ze sprawcami przestępstw seksualnych w polskim systemie penitencjarnym; Samorządność młodzieży w instytucjonalnej młodzieży resocjalizacji; Autoprezentacja nieletnich jako kategoria resocjalizacyjna; Reakcje emocjonalne nieletnich sprawców czynów karalnych w procesie kontaktów z przedstawicielami organów ochrony prawnej; Kultura fizyczna w resocjalizacji nieletnich i dorosłych przestępców; Rola działalności pastoralnej w placówkach resocjalizacyjnych i penitencjarnych; Deficyty samokontroli w genezie zaburzeń zachowania (na przykładzie narkomanii); Asertywność a wybrane czynniki ryzyka narkomanii; Ewolucja polskich i czeskich subkultur młodzieżowych w Euroregionie Silesia; 3. Działania optymalizujące: Kadrowe determinanty sukcesu resocjalizacyjnego w warunkach penitencjarnych; Praca penitencjarna w percepcji pracowników czeskich zakładów karnych; Koncepcje kształcenia pedagogów resocjalizacyjnych w Polsce; Polsko-czeska współpraca na obszarze penitencjarystyki i pedagogiki resocjalizacyjnej